به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت" به نقل از دفاع پرس،  یکی از تدابیر مهم ایران در جنگ را می‌توان تصمیم برای ورود به خاک عراق دانست. تصمیمی که با توجه به واکنش مجامع بین‌المللی و بی‌توجهی به حقوق ضایع‌شده ایران [۱] و همچنین تلاش برای دور کردن خطر حملات عراق از شهر‌های جنوب غرب کشور در عملیاتی با نام «رمضان» طراحی و اجرا شد.

به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  به نقل از دفاع پرس،  حدود دو سال از جنگ تحمیلی که از سوی دشمن بعثی و البته با حمایت بیش از ۸۰ کشور خارجی علیه جمهوری اسلامی ایران آغاز شده بود می‌گذشت. رژیم صدام در آن دوران با یورش همه جانبه‌ای که به برخی از شهر‌های جنوبی کشور داشت، موفق به تصرف این شهر‌ها شده بود که یکی از آن‌ها شهر استراتژیک خرمشهر بود و استقرار نیرو‌های عراقی در این شهر و پشتیبانی آن‌ها از سوی تیپ پدافندی عراق، صدام را به این فکر انداخت که به سمت پایان جنگ برود و با پایان جنگ، از امتیاز در دست داشتن خرمشهر استفاده کند.

به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  به نقل از مشرق، محمود جشن مریم در سال 1337 در عراق از خانواده ای ایرانی متولد شد. در سال 1354 و به هنگام اختلافات و درگیری محدود بین دو کشور ایران و عراق، رژیم بغداد تعداد بسیاری از خانواده هایی را که اصالت ایرانی داشتند، از جمله خانواده محمود جشن مریم را از عراق بیرون راند و آن‌ها با آوارگی به ایران بازگشته و در اهواز، در محله ای عرب زبان و مهاجر نشین ساکن شدند.

به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  به نقل از پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آغاز عملیات رمضان در تیرماه سال 1361 و به فاصله یک ماه پس از آزادسازی خرمشهر، نه تنها غافلگیری رژیم بعث، بلکه تعجب سیاستمداران جهان به ویژه ایالات متحده را برانگیخت.