به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  بیستم فروردین 1347، در روستای طهماسب آباد سلطانیه در خانواده ای پاک و روستایی فرزندی به دنیا آمد. که نامش را رحمان گذاشتند، رحمان بهرامی در سال 1359 هنگامی که سیزده ساله بود، مدرسه رها کرد تا خمینی بت شکن، حسین زمانه را در برابر یزیدیان تنها نماند. رحمان این نوجوان مومن که احترامش به بزرگ ترها مثال زدنی و تواضعش در برابر کوچک ترها ستودنی بود، هرگز از جبهه ها مگر برای مدت کوتاهی برنگشت. تا حتی یک وجب از خاک پاک ایران اسلامی به دست دشمن نیافتد. جنگ تحمیلی به پایان رسیده بود. حالا وقتش بود رحمان اوقاتش را صرف نیاز به فقرا و نیازمندان کند و متواضعانه چنان کرد. شهید رحمان بهرامی گویی همیشه آماده شهادت بود، مجاهدی که همیشه وضو داشت، نمازش اول وقت بود و مناجات و نماز شبانه اش، نوای ایمان و شوق بود در دل همسر و پنج فرزندش.و خوشبحال دختران و پسر رحمان که تجسمی از یک انسان کامل را دیدند و آموختند. رحمان در 20 فروردین 1347 به دنیا آمد و در 20 اسفند 1394 در راه دفاع از حریم ولایت به شهادت رسید و در محل زندگیش در گلزار شهدای خرمدره به خاک سپرده شد. حاج رحمان بهرامی هفت سال بود که به افتخار بازنشستگی نائل شده بود. اما دفاع اسلام بازنشستگی نداشت. او داوطلبانه به مدافعان حرم پیوست. در وصیتنامه خود با سلام و ادب به پیشگاه حضرت ولیعصر(عج)، ائمه معصومین، امام خمینی (ره) و شهدای راه حق، امام خامنه ای و اهل بیت حسینی و آرزوی نابودی اسرائیل و گروه های تکفیری و آل سعود، چنین می نویسد: " اگر شادی روح حقیر و امام و شهیدان و ائمه را می خواهید پیرو ولایت فقیه باشید.او در حالی که از ستم روا شده به حرم حضرت زینب (س) بغض گلویش را گرفته ، غسل شهادت می کند و قدم به قربانگاه عشق می گذارد. شهید رحمان می رود تا اسلام بماند. این گل زیبا پرپر می شود تا برجای بماند گنبد حرم حضرت زینب (س)

وصیت نامه پیشکسوت بسیجی مدافع حرم شهید رحمان بهرامی

تصاویر دیده نشده از پیشکسوت بسیجی مدافع حرم شهید رحمان بهرامی