بسمه تعالی

چه خوش گفت آن می فروش،این بیان                                 خمینی همی بوده می در جهان

ولای میش هوش برنا ربود                                                  خردمند آن جام و می را ستود

هر آنکس از آن می بنوشید،برد                                          ننوشید،گر مرد،بیهوده مرد

همه لاله ها سرخ در گل شدند                                           از آن می همه مست از دل شدند

اگر پیر ما جام زهری چشید                                                از آن زهر او بر مرادش رسید

از آن می دگر نبست در میکده                                             شد آواره هر مست در بتکده

یکی میکده بهر او ساختند                                                  شمیم میش در دل انداختند

چو مستان بر آن میکده می روند                                          یکی جرعه از او ولا می خرند

که آن می به مستان صفا می دهد                                      صفائی که بوی خدا می دهد

خدایا دعاگوی آن پیر باش                                                    به بدخواه او جمله دلگیر باش

بده جرعه ای از می ناب او                                                 بنوشم که بینم شبی خواب او

بگویم خمینی در آن می،چه بود؟                                        که هوش از سرم بی مهابا ربود

برفتی تو ساقی ولی زود بود                                              تو که بودن و رفتنت سود بود

کنون خواهم از تو که سیرم کنی                                         در آن می پرستی اسیرم کنی

دعا کن تو این مست مدهوش پیر                                        که آوازه اش در جهان شد غدیر