مقدمه:

گویا می نگرم قومی از مشرق ، قیام کرده اند . آنان حق شان را می خواهند ،ولی به آنان نمی دهند دوباره آن را طلب می کنند ولی باز به آنان داده نمی شود . وقتی اوضاع را این گونه می بینند سلاح هایشان را برمی دارند. در آن هنگام ، آن چه می خواهند به آنان می دهند . ولی آنان نمی پذیرند و استوار می ایستند و قدرت شان را به کسی جز صاحب شما تحویل نمی دهند. کشته های آنان ، شهید هستند . آگاه باشید اگر من آن زمان را درک می کردم ، خود را برای صاحب این امر نگه می داشتم . امام باقر (ع) این قوم را این چنین دیدند. آنچه در این صفحات خواهد آمد ، مروری است بر عملکرد نیم قرن از مقاومت این قوم مشرقی .<<بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت>>

راهپیمایی عید فطر:

13 شهریور 57

سه روز پیش از عید، شهید مفتح خبر برگزاری نماز در تپه های قیطریه را داد. در روز عید جمعیت پس از خواندن نماز و شنیدن سخنرانی شهید باهنر و شهید مفتح از خیابان کوروش کبیر (شریعتی) به سمت جنوب راه افتادند. تظاهر کنندگان به محض این که با کامیون پلیس برخورد می کردند شعار می دادند: "برادر ارتشی، چرا برادر کشی" و آنگاه مردم به طرف مامورین انتظامی گل پرتاب می کردند. برای بسیاری از ناظران آن راهپیمایی، حضور گسترده ی زنان با پوشش چادر مشکی قابل تامل بود. آن روز محمدرضا شاه خود سوار بر بالگرد به تماشای سیل جمعیت رفت تا با پرواز در بالای سر آن ها بهتر در جریان امور قرار بگیرد. پس از باگشت از این بازدید هوایی محمدرضا تصمیم گرفت ایران را ترک کند. فرماندهان ارتش از شاه خواستند اجازه ی سرکوب همه جانبه مردم را صادر کند اما او گفت: "ما که نمی توانیم همه ی مردم کشور را بکشیم".

 

 

پایگاه اطلاع رسانی " بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"