مقدمه:

گویا می نگرم قومی از مشرق ، قیام کرده اند . آنان حق شان را می خواهند ،ولی به آنان نمی دهند دوباره آن را طلب می کنند ولی باز به آنان داده نمی شود . وقتی اوضاع را این گونه می بینند سلاح هایشان را برمی دارند. در آن هنگام ، آن چه می خواهند به آنان می دهند . ولی آنان نمی پذیرند و استوار می ایستند و قدرت شان را به کسی جز صاحب شما تحویل نمی دهند. کشته های آنان ، شهید هستند . آگاه باشید اگر من آن زمان را درک می کردم ، خود را برای صاحب این امر نگه می داشتم . امام باقر (ع) این قوم را این چنین دیدند. آنچه در این صفحات خواهد آمد ، مروری است بر عملکرد نیم قرن از مقاومت این قوم مشرقی .<<بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت>>  

اعتصاب کارکنان صنعت نفت: 29 مهر 57

ابتدا خواست آن ها افزایش حقوق بود. گسترش و نفوذ جو انقلابی در همه جا سبب شد اعتصاب کنندگان دامنه ی خواسته های خود را به اصلاحات سیاسی و اجتماعی در کشور بکشانند. کارگزان نفتی اهواز و بعد کارکنان پالایشگاه آبادان به اعتصاب نشستند. امام خمینی نیز با تشکیل هیئتی، آن ها را به میان اعتصاب کنندگان فرستادند تا ضمن رهبری، آن ها را به ادامه ی اعتصاب دعوت کنند. گسترش موج اعتصابات، درآمد ارزی کشور را به صفر رساند و این به معنای محروم شدن رژیم شاه از مهمترین منبع درآمدش بود. با وجود قحطی نفت و بنزین در زمستان 57، مردم ایستادگی کردند. شاه برای خروج از این بن بست به رهبران جبهه ی ملی روی آورد و دکتر غلامحسین صدیقی را برای مقام نخست وزیری در نظر گرفت. دکتر صدیقی پس از یک هفته مطالعه و مشورت، پاسخ رد داد. بختیار هم این پیشنهاد را به شرط گرفتن اختیار کامل و خروج شاه از کشور بعد از رای اعتماد مجلسین به دولت پذیرفت. شاه ناگزیر، تمام شرایط را پذیرفت. او پس از عدم موفقیت ازهاری در برقراری آرامش، راه دیگری جز فرار از کشور نداشت.

پایگاه اطلاع رسانی و ارتباطات " بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"