به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  به نقل از دفاع‌پرس: مبارزه با رژیم طاغوت به قشر و سن خاصی اختصاص نداشت؛ آن زمان نوجوانان نیز به میدان آمدند و مبارزات را از مدارس آغاز کردند. شهید سیاوش عالی پور نیز در دوران مدرسه به بیداری دانش آموزان نسبت به ستم‌های رژیم پهلوی پرداخت. وی پس از آغاز جنگ ایران و عراق به جبهه شتافت و در حین مبارزه با رژیم بعثی به شهادت رسید. در ادامه مروری بر زندگی این شهید بزرگوار داشتیم که می‌خوانید:

سیاوش عالی‌پور سال ۱۳۳۷ در روستایی از توابع مسجد سلیمان دیده به جهان گشود. پدرش کشاورز ساده‌ای بود که از این راه خانواده را تامین معاش می‌کرد. وی دوران تحصیل را در روستای توبزان شروع کرد، در کلاس دوم ابتدایی بود که مادرش را از دست داد و درد و غمی جانکاه بر زندگی پرمشقت او اضافه شد. دوران ابتدایی را در همان روستا به اتمام رساند و برای ادامه تحصیل به شهر آمد و در یکی از مدارس راهنمایی به نام مدرسه جاوید (رجایی) ثبت‌نام کرد.

پس از پایان مدرسه راهنمایی، همراه با برادرش به شهر رفت و در خانه‌ای که مخروبه‌ای بیش نبود ساکن شدند. سیاوش در دبیرستان ثبت نام کرد. مدتی بعد مزدوران رژیم طاغوت به خاطر انشای انقلابی سیاوش او را تحت بازجویی و شکنجه قرار دادند.

او عاشق قرآن بود. عشق به مکتب لحظه‌ای او را آرام نمی‌گذاشت و دائم در تلاش و فعالیت در راه انقلاب بود. در آغاز انقلاب اسلامی در تظاهرات مسجد سلیمان علیه رژیم سرنگون شده پهلوی شرکت می‌کرد. او پیکار‌گری مبارز در صحنه حق علیه باطل بود و زبان گویایی که منافقین و کفار وجودش را تحمل نمی‌کردند.

پس از پیروزی انقلاب یک لحظه از تبلیغ و آموزش احکام و قوانین اسلام به همنوعان خویش دریغ نمی‌‌کرد و در بیشتر موارد در سطح شهر کلاس‌های آموزش عقیدتی برگزار می‌کرد و در آگاهی و تشکل برخی از جوانان شهرش نقش بسزایی داشت.

چندی بعد از تشکیل سپاه پاسداران به عضویت سپاه درآمد و در آنجا به فعالیت مشغول شد و لحظه‌ای از افشای گروهک‌های مزدور و منحرف دست بر نمی‌داشت و همیشه می‌گفت: «چهره به ظاهر خلقی این ددمنشان و سرسپردگان شرق و غرب را باید افشاء کرد و مردم را از حیله‌های شیطانی آنان با خبر ساخت». سیاوش دائم این آیه مبارکه را تلاوت می‌کرد: «الذین یبلغون رسالات الله و یخشونه و لا یخشون احد الا الله».

وی در تاریخ ۱۴ مرداد ۶۰ همراه با دیگر پاسداران عازم جبهه نبرد شد. یکبار بر اثر ترکش خمپاره مجروح شد. چندی بعد وی پس از یک نبرد شدید با مزدوران بعثی در سوسنگرد بر اثر اصابت تیر به ناحیه سر و گردن در تاریخ ۳۰ شهریور ۶۰ به شهادت رسید.