لزوم بزرگداشت و معرفی حماسه 8 سال دفاع مقدس بارها در فرمایشات مقام معظم رهبری مورد تاکید قرار گرفته است از این جهت "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  مصاحبه‌ای با یکی از پیشکسوتان جهاد و شهادت و جانباز سرافراز برادر بسیجی محمد زارع تیموری  انجام داده،  این یادگار پرافتخار هشت سال دفاع مقدس زمانی فرمانده دسته در گردان انصار 27 حضرت رسول (ص) بود و امروز پس از سی سال هنوز هم با سلاح قلم، علم و دانش بر عهد خویش با خدا و پیامبر (ص) و امام زمان (عج) برای پاسداری از ارزش‌های والای انقلاب‌اسلامی و دفاع از ملّت شریف ایران در صحنه حضور فعال دارند.

«محمد زارع تیموری» جانباز 45 درصد دفاع‌مقدس خود را به این شکل معرفی می کند:

 بندة خدا؛ محمّد زارع تیموری هستم که به لطف خدا و هدایت‌های امام و رهبر عزیزمان توفیق داشتم در جبهه‌ها و مناطق و عملیات مختلفی حضور برسانم و دین خود را به اسلام ، انقلاب ، میهن و مردم ایران اسلامی ادا کنم و بزرگ‌ترین سند افتخار زندگیم ، بوسه حضرت امام خامنه‌ای بر پیشانی و صورتم در بیمارستان می‌باشد.

 به‌عنوان پیشکسوت جهاد و شهادت توضیح بفرمایید فعالیت‌های مبارزاتی و انقلابی شما قبل از پیروزی انقلاب‌اسلامی به چه شکلی بود؟

همزمان با تحصیل در مدارس فلّاح، همراه دوستان مومنم و مرحوم استاد حاج احمد محمدی‌پسند(ره) و شهیدان حیدرصفایی، حمیدرضا بهزادپور، محمدعلی قزلباش، حسین حیدری، صمد احمدی و.. در جلسات آموزشی قرآن استاد مرحوم محمد غفاری(ره) و در نمازهای جماعت مساجد ابوذر- صاحب‌الزمان (عج) –سیدالشهدا (ع)- ناظریه و امام خمینی (ره) و…محل شرکت داشتیم و با جریان‌های اصیل مذهبی و انقلابی آشنا شدیم. در آن دوران مقلّد حضرت امام‌خمینی (ره) بودم و به‌صورت مرتب و منظم در هیئت‌های مذهبی و جلسات سخنرانی‌های علما و روحانیون خطّ‌ امامی [مانند آیت‌الله سیّد عبدالمجید ایروانی (ره)، حجت الاسلام آقایان شهید شیح احمد کافی (مهدیه تهران)- رضا مطلّبی- محمّدعلی زمر- سیدجلال‌محبّی- سید‌رضا محمّدی آذر و...] حضور می‌یافتم. شرکت در تظاهرات مردمی، تکثیر و توزیع عکس‌ها، پیام‌ها و اعلامیه‌های رهبر انقلاب (ره) و شعار دادن در پشت‌بام‌ها علیه شاه و... از جمله اقدامات انقلابی‌ام بود که الحمد‌الله تاکنون با شدت و احساس تکلیف روزافزون ادامه دارد.

 به طور مختصر اشاره بفرمایید بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در کدام نهادها و ارگان ها مشغول به خدمت بوده اید ؟

 بعد از پیروزی انقلاب در 22 بهمن 1357 به‌ عضویت کمیته‌های انقلاب‌اسلامی درامدم و بعدها در نهادهای انقلابی بسیج، جهاد سازندگی، سپاه پاسداران، و سازمان عقیدتی‌سیاسی و رجا در بخش‌های گوناگون تبلیغی، آموزشی، فرهنگی و پژوهشی و... فعالیت نموده‌ام که ما‌حصل و ثمرة آن انجام تکلیف الهی و روسفیدی در نزد امام و شهدا و خدمت به اسلام و مسلمین و کسب تجربیات فراوان در زندگی و کار و تلاش و جهادم است. که افتخار می‌کنم تا توانسته‌ام آن تجربیات را به‌عنوان زکات خدمت در قالب مشاوره و سخنرانی در اختیار همکاران و دوستانم قرارا داده‌ام. خدا رحمت کند پدر مرحومم جناب آقای کمال زارع تیموری (ره) که همیشه می‌گفت: پسرم صبح تا نیمه‌شب برای انقلاب کار می‌کنی پس چه موقعی می‌خواهی به جسم و جان و بدنت اسراحت بدهی؟ من هم با قاطعیت می‌گفتم پدرجان نگرانم نباش با این همه کار و تلاشم می‌خواهم هنگامی‌که در قبر سوال کردند عمرت را در چه راهی مصرف کردی؟ جواب دهم خدمت به اسلام و مسلمین و مملکت امام‌زمان (عج)،خواب و استراحتم بماند بعد از مرگم از عالم برزخ تا قیامت به‌اندازه کافی فرصت استراحت برایم ایجاد خواهد شد.

از چه سالی به جبهه‌ها اعزام شده و در کدام مناطق عملیاتی مشغول جهاد و دفاع از کشورمان بودید؟

از سال 1363 تا پایان جنگ در عملیات‌های مختلف و مناطق جنگی شلمچه، دارخوین، پاسگاه‌زیر، فکّه، شاخ شمیران، شیخ صالح، ابوغریب، دهلران، موسیان، عین‌خوش، دشت عباس، هورالعظیم، کوزران، اسلام‌آباد غرب، مرصاد و... در سمت‌های مختلف تک تیرانداز، واحدگشتی، شناسایی امدادگر و تعاون رزمی (جمع‌آوری جنازه‌های شهدا حین عملیات) و فرماندهی دسته از آب و خاک وطنم ایران اسلامی دفاع و جهاد کرده‌ام بزرگ‌ترین حسرتم جا ماندنم از کاروان شهیدان والامقام و هجران رفقا و دوستان همرزم شهیدم است و شیرین‌ترین خاطره‌ام ملاقات و بوسه حضرت امام‌خامنه‌ای بر پیشانی و صورتم در بیمارستان هنگام بستری مجروحیتم می‌باشد.

نقش جانبازان در مبارزه با تهاجم فرهنگی غرب و توسعع فرهنگی غرب و توسعه فرهنگ ایثار در جامعه چگونه می تواند باشد؟

جانبازان یادگاران و سندهای زنده هشت سال دفاع مقدّس ایران اسلامی هستند، از این رو شایسته است وزارتخانه ها، نهادها و ارگان ها و سازمان های فرهنگی کشور با تجلیل و توجّه بیشتر به جانبازان و ایجاد بسترهای مناسب فرهنگی و معنوی برای حضورشان در صحنه و عرصه های توسعه فرهنگی از این نیروهای ارزشی پرتوان و سرشار از پتانسیل بالقوه و بالفعل که واقعاً از بهترین مدافعان ولایت و حامیان اصیل انقلاب اسلامی می باشند نهایت بهره وری و استفاده مناسب را در مراکز مختلف به عمل آورند. و نیز مسئولان جامعه و رسانه های گروهی و صدا و سیما این اعتقاد و باور را به عموم مردم بدهند که ایثارگران فقط برای خدا و حفظ حکومت اسلامی که ثمره و خونبهای شهیدان والامقام است به جبهه رفته اند.

وقتی به آن ها نگاه می کنند می توانند جلوه های خدا- امام راحل (ره) و شهدا را در چهره هایشان مشاهده نمایند. هیچگاه دوران جنگ و دفاع مقدس و رزمندگان اسلام را فراموش نکنند و مسئولان جنگی، رسانه ها، مطبوعات و صاحبان قلم از این عناصر ارزشی به جای مانده از هشت سال دفاع مقدس در جهت ترویج فرهنگ ایثار در جامعه و رشد و اعتلای ارزش های اسلامی در میان مردم و بویژه نسل جوان استفاده بنمایند و یقین داشته باشید که در مقابله با تهاجم فرهنگی استکبار جهانی، زمانی پیروز واقعی هستیم که از حضور در صحنه و توانمندی های ایثارگران بهره ببریم.

چگونه می توان از جانبازان به نحو شایسته تجلیل کرد؟

ایثارگران به دلیل معامله جسم و جان و خانواده با پروردگار جهانیان همواره در نزد خدا و رسول (ص) و معصومین و مومنین از اعتبار، قرب و جایگاه والایی برخوردارند و خودشان قلباً حاضر به تجلیل ظاهری در دنیا نیستند. امّا مسئولان و جامعه و مردم در این رابطه وظیفه و تکلیف خودشان را دارند. حضرت ابوالفضل‌العباس (ع) بهترین سرمشق و الگو برای ایمان، شجاعت، ایثار و از خودگذشتگی در راه حفظ دین اسلام است. در حال حاضر هم می توان از ایثارگران به عنوان یاران واقعی حضرت امام راحل (ره) و سربازان وفادار مقام عظمای ولایت یاد کرد. چرا که جانبازان به سان نخل‌هایی بودند که خمیده شده اند تا دین پایدار بماند. شمع هایی بودند که عاشقانه سوختند که اهداف عالیه انقلاب اسلامی همواره در عرصه گیتی منوّر و درخشان بماند. همچنان که مقام معظم رهبری چه نیکو در وصف حال ایثارگران فرموده‌اند: «شهدا، شهید شده‌اند و در قرب الهی عندربّهم یرزقون‌اند. آزادگان به سان کبوتران دربند آزاد شده اند و سیر طبیعی زندگی خود را می‌گذرانند ولی جانبازان هستند که تا آخر عمرشان جراحت و آلام مجروحیت را با خود دارند و حتی برخی از آنان، مقامشان در نزد خدا از شهدا بیشتر است.»

از این رو همان گونه که قبلا خدمتتان عرض نموده و اشاراتی داشتم مقامات، مسئولان، نهادها و مردم موظفند که از این عزیزان برای پیشبرد اهداف سازنده و متعالی انقلاب در ابعاد گوناگون و مراکز مختلف بهره های فراوانی بجویند. تشویق، تجلیل و تکریم ایثارگران همانا ادای شکر به درگاه الهی بوده و درصورت کوتاهی و کم لطفی به آنان یقیناً مورد بازخواست خداوند تبارک و تعالی قرار خواهند گرفت.

به نظر شما، چگونه می توان از همسران جانبازان تجلیل و قدردانی به عمل آورد؟

همسران جانبازان به سان فرشتگان شریفی هستند که در جهاد اکبر زندگانی خود سربلند و پیروز شده‌اند و از زنانی هستند که لذات و خوشی‌های ظاهری زندگی خود را عاشقانه فدا و ایثار نموده‌اند تا همیشه در خدمت و کنار شوهران مظلومشان باشند. به خدا قسم آنان نیز خود به نوعی ایثارگر هستند که متأسفانه جامعه ما هنوز به نیکی درکشان نکرده است. بنابراین در روز جانباز در کنار مراسم تجلیل از جانبازان، باید مراسم خاصی با حضور مسئولان به منظور تجلیل و تکریم مقام والا و زحمات بی‌شائبه همسران جانبازان برگزار گردد و از آن ها به عنوان همسران نمونه و الگو در جامعه یاد شود چرا که آن‌ها عامل اصلی موفقیت و سربلندی جانبازان می‌باشند.

پس از سالیان سال کار و تلاش با نیت قربة الی الله، و برخوردهایی که برخی از نااهلان و نامحرمان با شما داشته اند، الان رابطه تان با خدا و انقلاب چگونه است؟

تمامی پیامبران الهی، ائمه معصومین، اولیاء الله و عبادالله الصالحین (علیهم السلام) همواره در مسیر فعالیت های مصلحانه و خیرخواهانه خود با مخالفت و اذیت و آزار عدّه ای خدانشناس و ناجوانمرد شیطان صفت مواجه گشته اند ولی چون کار و هدف فقط برای رضای خدا بوده است از این رو هیچگاه پشیمان و دسلرد نمی شدند. اینجانب نیز در طول خدمت  از این دسته از نااهلان بسیار ضربه خورده و آزار دیده و گریه های فراوانی کرده ام به قول استاد شهید مطهری‌(ره) قطاری که کار و حرکت می‌کند را سنگ می‌زنند امّا به تبعیت از بزرگان و پیشوایان دینی آن‌ها را به خدا سپرده‌ام.

به قول شهید دکتر چمران (ره): خدایا! از بدکردن آدم‌هایت شکایت داشتم به درگاهت، امّا شکایتم را پس می‌گیرم. من نمی‌فهمیدم. فراموش کرده بودم نگاهم فقط به تو باشد گاهی فراموش می‌کنم که وقتی کسی کنارم نیست، معنایش این نیست که تنهایم، معنایش این است که همه را کنار زدی تا خودم باشم و خودت، با تو تنهایی معنا ندارد!

«و یا و ربی ولک الحمد ولک الشکر الحمدالله کثیراً، کثیراً»

 چون حضرتعالی از پیشکسوتان و جانبازان پرافتخار کشورمان هستید، جهت آشنایی بیشتر خوانندگان به تعدادی از افتخارات و مقام‌های کسب شده اشاره فرمایید.

1- کسب مقام اوّل جشنواره ملّی شهید رجایی به‌عنوان کارشناس و مدیر نمونه فرهنگی (سال 1384)

2- کسب مقام اوّل جشنواره پژوهشگران برتر سازمان صنایع دفاعی کشور (سال 1385)

3- کسب مقام اول در 4 دوره از مسابقات درک مفاهیم و نکات تفسیری ن.م

4- کسب مقام سوم دوره عالی طرح تربیت 110 مدیر و دجا- (سال 1386)

5- فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در مقاطع تحصیلی کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته‌های تاریخ- و مدیریت و برنامه‌ریزی به‌عنوان دانشجوی ممتاز بسیجی از دانشگاه‌های تبریز و تهران

6- عضویت در کانون نخبگان بنیاد شهید و امور ایثارگران کشور- بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت و بسیج هنرمندان

7- ارائه مقاله در 3 کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی- و مبارزه با تروریسم

8- ارائه مقاله ممتاز و برگزیده همراه سخنرانی در 18 سمینار مطرح کشوری، دانشگاهی و سازمانی

10- عهده‌داری مسئولیت‌ها و مدیریت‌های فرهنگی، آموزشی- روابط عمومی و تحقیقات و پژوهش در طول یک عمر خدمت جهادی‌ام.

11- انجام 4 پروژه مهم تحقیقاتی و پژوهشی فرهنگی در سطح و دجا

15- چاپ صدها مقاله فرهنگی، اجتماعی و سیاسی و خاطرات جبهه و جنگ در روزنامه‌های کثیرالانتشار و نشریات مطرح کشوری از جمله در روزنامه‌های اطلاعات- کیهان- جمهوری اسلامی- همشهری- ایران- جوان و مجلّات معتبر صبح صادق- مبلغان- فرهنگ پاسداری- سربازی- سف- تلاش- فرهنگ ایثار- امید انقلاب- شهدای اسلام- نمایه دفاع- دیدار ماه- بصائر قرآنی و...

16- انجام ده‌ها سخنرانی و روایت‌گری دفاع‌مقدس در مراکز دانشگاهی، سازمانی و سپاه بسیج و مساجد و مدارس کشور.

17- مهمترین و سرآمد تمامی این افتخاراتم همان ملاقات حضرت امام خامنه‌ای (مدظله العالی) و بوسه و دستان مبارک معظمٌ له در هنگام مجروحیت و بستری شدنم در بیمارستان اهواز می‌باشد.

به‌عنوان یک پیشکسوت جهاد و شهادت و چهره‌ای ساعی و پرافتخار در عرصه‌های مختلف تلاش فرهنگی، علمی و پژوهشی چه تعریفی از بازنشستگی دارید؟

در یک تعریف کلّی «بازنشستگی» آغاز تولّدی دیگر برای کار و تلاش و همّت مضاعف فرزندان امام و رهبری و سپاهیان اسلام در فضایی به دور از سیستم و بروکراسی اداری است که در این دوران تازه از حیات عمر، باید حداکثر استفاده و بهره‌وری از وقت و زمان و فرصت‌ها به‌عمل آورد. اصلاً باید پروانه شد و پروانه‌وار در جهت هدایت و آموزش تجربیات کاری و نیز انتقال ارزش‌های اسلامی و ترویج فرهنگ ایثار و شهادت‌طلبی هشت سال دفاع مقدس کشورمان به نسل‌های امروز، فردا و آیندگان به پرواز درآمد تا همچون گذشته پاسدار حرمت خون شهیدان و دست‌آوردهای شکوهمند انقلاب‌اسلامی بوده و در تکمیل مأموریت‌های الهی خود که همانا نشر و گسترش فرهنگ و ارزش‌های اسلامی و دفاع از حقوق مظلومین در اقصی نقاط جهان و بویژه در جامعه اسلامی خودمان نزد شهدا و ملت سرافراز و پرافتخار ایران اسلامی شرمسار و خجل نشویم [شهدا رفتند بعد از آن‌ها چه کردیم؟]

 چه انتظاری از مسئولان دارید؟ چه خواسته‌هایی داشته‌اید که به آن بی‌توجهی شده و ما را محرم می‌دانید برای انتقال نقطه نظراتتان.

انتظارم از مقامات و مسئولان کشور و جامعه این است که کمی از حجم شعارها و آمار کمّی فعالیت‌ها بکاهند و به‌خاطر آخرتشان نهایت کار و همّت مضاعف و جهاد خود را برای حل و برطرف شدن مشکلات ایثارگران از قبیل تأمین وضعیت مسکن- معیشت- بودجه و امکانات مالی و درآمد و کار و تفریحات سالم آن‌ها و خانواده‌های مظلومشان به کار گیرند- براساس آیه مبارکه تذکرّانّ‌الذّکر تنفع‌المومنین- به مسئولان متذکّر می‌شوم که هیچگاه فراموش ننمایند که چه کسامی و با چه معصومیت و در چه وضعیت وخیمی در جبهه‌ها جان دادند و زخم‌ها برداشتند تا شما آقایان الان بشوید مسئول! شما مسئولان دز نزد خدا و شهدا و جانبازان مدیون هستید که وظایفتان را به نحو احسنت انجام دهید چون این انقلاب و نظام و مسئولیت شماها حاصل زحمات خون شهدا و جراحات و آلام ایثارگران است.

 مردم عزیز هم هرگز فراموش نکنند که در ایران قبل از انقلاب وضعیت اجتماعی جامعه چگونه بود. بی‌بند و باری به اوج خود رسیده بود و به شکرانه الهی بعد از انقلاب به برکت جمهوری اسلامی، ارزش‌ها دگرگون و کاملاً متحول شد. حتّی در جریان سفرم به کشورهای سوریه، عراق و عربستان و ...  و مشاهده نهضت بیداری اسلامی ملّت‌ها احساس می‌کردم که مردم جهان اسلام شیفته امام و انقلاب هستند. بدیهی است که استکبار جهانی خواستار کشوری به شکل و به نام جمهوری اسلامی نیست. از این رو مسئولان نظام باید نسبت به این امور بویژه انجام کامل و خداپسندانه وظایفشان در قبال ایثارگران و مردم این ولی نعمتان انقلاب توجّه کامل داشته باشند تا در نزد خدا روسفید باشند.

لطفاً یک پیام به مخاطبان پیشکسوتان جهاد و شهادت بدهید و ما را هم با نصیحت یا سخنی میهمان کنید؟

ایثارگران و رزمندگان اسلام، تمام عزم و اراده خویش را در مشت فشردند، گام در راه نهادند و به مقصد و مقصود اندیشیدند، برگرد فانوس اسلام و امام چرخیدند و جان عزیز خویش یا دست، پا و بخشی از بدن خود را به پیشگاه حضرت دوست به رسم هدیه بردند. پس بکوشیم به آنان پشت نکنیم و با خیانت‌ها و ناسپاس‌ها، آن روز‌های آفتایی و پر‌حماسی را محو و نابود نکنیم. سخنی از مولای متقیان امام علی (ع) تقدیم‌تان کرده و باز هم سفارش می‌کنم که راه نجات و رستگاری ما در این دوره وانفسا و در عمر دشمنی پیچیده و ناجوانمردانه، فقط حفظ وحدت و پیروی از ولایت و دل سپردن به آیات قرآن و احادیث ائمه معصومین (علیهم‌السلام) است. حضرت امیرالمومنین امام علی (ع) در فرازی از خطبه 169 نهج‌البلاغه می‌فرمایند: به خدا سوگند! اگر در پیروی از حکومت و امام اخلاصی نداشته باشید. خدا دولت اسلام را از شما خواهد گرفت و هرگز به شما باز نخواهد گردانید.

و آخرین پیامم به شما عزیزان، مسئولان محترم نظام مقدس جمهوری اسلامی و ملت مهربان و بزرگوار ایران با توجه به آیه شریفه «فذکّر ان الذکری تنفع المؤمنین» یادآوری و تذکّر مجدّد همان سفارش معروف و موثر حضرت امام راحل (ره) آن امام شهدا و احیاءگر اسلام ناب محمّدی (ص) درست 2 روز پس از پذیرش قطعنامه 598 در تاریخ 29/ 4/1367 می‌باشد که با پیشگیری حوادث آینده و مظلومیت ایثارگران فرمودند: «نگذارید پیش‌کسوتان جهاد و شهادت و حانبازان در عرصه‌های مختلف زندگی روزمرة خویش به ورطة فراموشی سپرده شوند.»

 یکی از ارزشمندترین خاطرات خود را از دوران 8 سال دفاع مقدس برایمان تعریف بفرمایید ؟

5 مرداد 1367 در عملیات آزادسازی جاده خرمشهر- اهواز که همزمان با عملیات مرصاد در منطقه شلمچه انجام گرفت. دشمن که با شکست مذبوحانه‌ای مواجه شده بود، برای جبران شکستش اقدام به بمباران شیمیایی منطقه نمود. و بنده نیز به شدّت از ناحیه گوش، کمر و اعصاب دچار گرفتگی و از قسمت‌های داخلی، ریه، چشم و پوست شیمیایی شدم و با آمبولانس برای درمان به بیمارستان‌های صحرایی پانزده خرداد دارخوین و امام حسین (ع) خرمشهر اعزام و از آنجا به اتفاق مجروحین دیگر برای معالجه بیشتر به شهر اهواز منتقل شدیم.

در حین انتقال به بیمارستان متوجه شدم بعضی از برادران رزمنده که تا آن روز مجروح شیمیایی ندیده بودند از ما فاصله می‌گیرند چون خیال می‌کردند که در صورت تماس با ما، ممکن است آن‌ها هم شیمیایی شوند حتّی از دادن یک لیوان آب برای آشامیدن خودداری می‌کردند و این رفتار آن‌ها برای ما ناراحت‌کننده و باعث رنجش می‌گردید.

بالاخره به اهواز رسیده و در نقاهتگاه مجروحین شیمیایی سیّد‌الشهداء بستری شدیم. در دومین روزی که در آن‌جا تحت درمان بودیم ناگهان ساعت 11 شب به مجروحین اطلّاع دادند که رهبر معظّم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای (که در آن زمان ریاست جمهوری وقت بودند) برای ملاقات به بیمارستان تشریف آورده‌اند. همه خوشحال شده و برای دیدار با ایشان لحظه‌شماری می‌کردیم.

آن بزرگوار با تک‌تک مجروحین شیمیایی مصافحه و روبوسی نموده و در حق آنان محبّت‌های زیادی روا داشتند تا اینکه نوبت به حقیر رسید. ایشان را بسیار نورانی و رشید دیدم و هنگامیکه خم شدند تا با بنده روبوسی کنند؛ عزّت و احترام عجیبی به من دست داد و احساس سربلندی و غرور نمودم؛ سربلندی و غرور از اینکه رئیس‌جمهور مملکت به این گونه به جانبازان شیمیایی ارادت داشته و احترام می‌گذارند. لذا خدا را شکر گفته و برای سلامتی و شفای ایشان و کلیه جانبازان اسلام دعا کردم.