حدود ساعت 9:30، افرادی كه تجمع كرده بودند، از در جنوبی دانشگاه خارج شدند و در حالی كه آژیر آمبولانس‌ها هر لحظه در خیابان انقلاب به گوش می‌رسید و اجساد شهدا و مجروحان، در حال انتقال به بیمارستان‌ها بود، افرادی كه سوار قسمت عقب آمبولانس‌ها بودند با دست‌ها و لباس‌های خونین، برای باز شدن راه فریاد می‌كردند. (كیهان، ش 10634، شنبه 21 بهمن 1357، ص 2)

٭ نخستین ساعات امروز، آبستن حوادث بزرگی بود. لحظاتی از ساعت 12 شب نگذشته بود كه «حجت‌الاسلام قدوسی» میان متحصنین نیروی هوایی می‌آمد و پس از گفت‌وگوی كوتاهی با آنان، از مردم درخواست كرد با توجه به این‌كه ساعات منع عبور و مرور آغاز شده است، متفرق گردند، امّا در همین لحظات كه ایشان مشغول سخن گفتن بود سنگی كه به آن كاغذی بسته شده بود، از داخل پادگان به وسط جمعیت پرتاب شد. نامه توسط یكی از سربازان نوشته شده بود و در آن از شهادت 9 كارآموز همافری و 3 كارآموز درجه‌داری و 40 نفر مجروح خبر داده شده بود كه كاغذ در اختیار ایشان گذاشته می‌شود، یكی از سربازان نیز موفق شده بود خود را پشت میله‌های پادگان برساند و گریه‌كنان از مردم درخواست نماید كه آنان را تنها نگذارند. این‌ها باعث شد جمعیت مردم با وجود آغاز ساعات منع عبور و مرور، شروع به راهپیمایی در خیابان‌های اطراف پادگان و شعار دادن به نفع همافران و پرسنل نیروی هوایی كنند و بعضی از سرودهایی كه روز پنج‌شنبه در حمایت از همافران خوانده می‌شد را در حال تظاهرات بخوانند. حدود ساعت 3:30 بامداد از سوی نیروهای گارد و از طرف خیابان دماوند، برای متفرق نمودن مردم، یراندازی هوایی آغاز شد و ده‌ها نفر از مردم نیز دستگیر و با مینی‌بوس به محل نامعلومی منتقل شدند.

٭ در ساعت 9 صبح بار دیگر تهاجم نیروهای گارد از در شمالی پادگان در خیابان دوم نیروی هوایی، آغاز شد. صدای شدید رگبار سلاح‌ها به گوش می‌رسید.

٭ حدود ساعت 9:30، افرادی كه تجمع كرده بودند، از در جنوبی دانشگاه خارج شدند و در حالی كه آژیر آمبولانس‌ها هر لحظه در خیابان انقلاب به گوش می‌رسید و اجساد شهدا و مجروحان، در حال انتقال به بیمارستان‌ها بود، افرادی كه سوار قسمت عقب آمبولانس‌ها بودند با دست‌ها و لباس‌های خونین، برای باز شدن راه فریاد می‌كردند. (كیهان، ش 10634، شنبه 21 بهمن 1357، ص 2)

٭ حدود ساعت 11، هلی‌كوپترهایی در آسمان مشاهده شدند و شروع به تیراندازی به داخل پادگان و به سوی پرسنل نیروی هوایی كردند، امّا در برابر آتش سلاح‌های مردم، بلافاصله فضای منطقه را ترك نمودند.

٭شماری از مردم شهرری كه شب گذشته پس از شنیدن خبر درگیری در تهران، به خیابان‌ها ریخته بودند و تا صبح مشغول راهپیمایی و شعار دادن در خیابان‌ها بودند، در اولین ساعات آن روز به سوی تهران سرازیر شدند. (كیهان، ص 6)

٭ روزنامه‌ها امروز گزارش‌های متعددی از وقایع دیشب تا ساعت 11 صبح را، همراه با تصاویری از شهدا و كشته‌شدگان گارد و مجروحان به چاپ رساندند و در چاپ‌های جدید، كه با سرعت در اختیار مردم قرار می‌گرفت، اخبار جدید را به چاپ می‌رساندند. (كیهان، 21/11/1357)

٭ چهره‌ی خیابان‌ها كاملاً عوض و سنگرهای متعدد تازه‌ای برپا شده بود. خاك باغچه‌های خیابان‌ها و منازل با سرعت اعجاب‌‌انگیزی توسط اهالی محله‌های اطراف پادگان در گونی‌ها ریخته شد. زنان در حالی كه عده‌ای از آنان چادرهاشان را دور خود پیچیده بودند، در این امر به مردان كمك می‌كردند. تعداد زیادی لاستیك كهنه و تنه‌ی درختان، با سرعت به خیابان پیروزی آورده شد. چند كامیون حامل شن و ماسه، بار خود را در خیابان خالی كردند و دور شدند و مردم با سرعت گونی‌ها را از آن ماسه‌ها پر كردند و سنگر ساختند. چند لودر نیز در حمل گونی‌ها به مردم كمك می‌كرد. حجم عظیمی از شیشه‌های خالی نوشابه از خانه‌ها بیرون آورده شد و بعضی از صاحبان مغازه‌ها با باز كردن مغازه‌های خود، صندوق‌های شیشه نوشابه را در اختیار مدافعان قرار می‌دادند و با سرعت حجم عظیمی كوكتل مولوتف توسط دختران و پسران و مردان و زنان این محله‌ها، با استفاده از بنزین‌هایی كه از باك ماشین‌ها بیرون آورده می‌شد، ساخته شد و سنگرها با این سلاح نیز مجهز گشت. پشت بام خانه‌های اطراف خیابان، به‌خصوص، «خیابان دماوند» و «پیروزی» نیز سنگربندی گردید.

٭ اخبار رسیده از تبریز حاكی از این بود كه مردم تبریز نیز با شنیدن اخبار رادیو به خیابان‌ها ریختند و با شعار: «كودتا را به ضدكودتا تبدیل می‌كنیم» به مخالفت با حكومت نظامی و كشتار مردم تهران و همافران پرداختند. مأموران حكومت نظامی در این شهر دست به تیراندازی زدند و عده‌ای از آنان را به شهادت رساندند و مجروح كردند. (كیهان، 22 بهمن 1357، ص 5)

٭ با اضافه شدن 5 ساعت دیگر به ساعات منع عبور و مرور برای هیچ كس شكی باقی نماند كه ماجرای كودتا حتمی است و در این شب باید با تمام وجود از انقلاب، دفاع نمود و كودتاگران را با شكست قطعی مواجه كرد و در صورتی كه فرصت به آنان داده شود فردا صبح، 15 خردادی دیگر با ابعاد بسیار گسترده‌تر در انتظار خواهد بود. این اطلاعیه چون بنزین، آتش تهاجم مردم را شعله‌ورتر ساخت و موجب شد تا همه تصمیم بگیرند این كودتا را قبل از اقدام در نطفه خفه سازند. (اطلاعات، 22 بهمن 1357، ص 8)

 

منبع : مرکز اسناد انقلاب اسلامی