بسیج پیشکسوتان: متن زیر توسط برادر گرامی شهید و پیشکسوت جانباز کاووس فلاحی نیا از سپاه فتح استان کهگیلویه و بویراحمد ارسال گردیده.

«به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان»

در دامن دین جستم، دوری ز سیاهی ها                   عمری سپری کردم، با رخت سپاهی ها

در این ره و این پیمان، عهدم به سر آوردم                   تن گر به کویرم برد، دل باد چو ماهی ها

اینک که پس از 30 سال توفیق پوشیدن رخت سبز پاسداری، که نماد عزت و افتخار ملی و ارج شهامت دین داری و دین مداری و تولی و تبرای الهی و نمای مطرح زمین و محور حیات و زمان و علم آشکار عرش و آئینه آبروی فرش در دوران حیات ما بوده است. بنا به ابتکار اولیاء امر موظفم که از این میدان (خدمتگذاری در سپاه) معاف و با منت خداوند و همت و حمایت مسئولین امر به عنوان بازنشسته خداحافظی کنم.

لازم می دانم نکاتی چند را به عنوان یادآوری از گذشته و تقدیر از آنچه شد یا باید می شد در محضر ناظرین تاریخ اعم از پاسداران و بسیجیان (جان بر کفان خطه سرخ شهیدان) و آنانکه خارج از گود این مجموعه عظیم و ودیعه بزرگ الهی را نظاره می کنند مورد اشاره قرار دهم:

1-  پاسداری از انقلاب اسلامی درمیان وظایف و خصایل مؤمنین همانند نماز است نسبت به مابقی احکام که هر یک از احکام الهی اعم از سلبی و اثباتی در صورت وجود و ثبوت زمینه هایی حاکمند و در صورت عدم موجودیت زمینه التزامی برای مؤمنین و مکلفین وجود ندارد ولی نماز در هر صورتی واجب است و مؤمن در حد توان باید آن را ادا کند. پرواضح است که هر وظیفه و تکلیف قانونی نیز چنین شرایطی را دارد و در شرایطی خاص الزام آور است و در جائی دیگر الزام آور نیست. ولی پاسداری با توجه به فلسفه وجودی آن که ورود به آن به فرمان عشق بود و دوام توفیق آن نیز عاشقانه بود، پایان پذیری خوی و خصلت پاسداری در فرش و دنیا محال است. بنابراین ما پاسداران همیشه می گوییم که: تا زنده ایم رزمنده ایم.

2-  دیدن دنیا اعم از زمین و آسمان با دیده پاسدار و مرام پاسداری مسلماً با همه چشم ها و منظرها متفاوت است و این دیار تنها مجموعه ای است که قبل از هرچیز در جان و پس از آن در دل و تن راه می یابد. پس ای پاسداران و ای بسیجیان تن را به دل و دل را به جان بسپارید و سر در لگام عشق نهید و مطمئن باشید که مرام شما است که دوستان را شاد و دشمنان را غمین می کند و بس. شک نکنید که مقابله با مرام شما عاقبتی سیاه را در پی خواهد داشت.

3-  دشمنان و معاندینی که سرمایه و بهانه ای جز حماقت خود در مقابله با پاسداران انقلاب اسلامی ندارند بدانند که هرکه با آل علی (ع) درافتاد ورافتاد و عداوت با رهروان امام حسین (ع) عملی نابخردانه و خودکشی بیش نیست. پس همان به که سر تسلیم در برابر حق فرود آرند، و سر باز زدن از این موضوع طغیان است و عاقبتی جز جهنم ابدی نخواهد داشت.

4-  امیدوارم رهروان توانمند شهیدان قدر نعمت های الهی و ودایع زایدالوصفش را دانسته و دچار غفلت و غرور نگردند و مطمئن باشند که دشمن غیر از هیاهو چیزی برای گفتن ندارد، پس گوش خود را معطل یاوه سرائی او نکرده و تسلیم اباحه گری دشمن نشوند و بدانند که امر آن است که خدا گوید و ره آن است که ولایت بنمایاند و بس.

در خاتمه از محضر تک تک عزیزان پاسدار و همکار و هم قطار معنوی خود که عمری را در کنار آن ها سپری نموده ام، اگر تندی، بداخلاقی، سر زده و یا به هر طریق موجبات نگرانی و ملال عزیزان گردیده ام حلالیت می طلبم و تقاضای عاجزانه دارم که به بزرگواری خود و با سعه صدری که در همه عزیزان سراغ دارم مرا ببخشند و ما را از دعاهای خیر و خالصانه خود محروم نفرمایند و از خداوند بزرگ سربلندی عزیزان پاسدار و طول عمر با عزت برای رهبر عظیم الشأن، توفیق روزافزون همه خدمتگذاران دلسوز و صدیق نظام جمهوری اسلامی را خواهانم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

خداوند یار و یاورتان باشد

کوچک همه عزیزان پاسدار سرهنگ بازنشسته کاووس فلاحی نیا

1390/12/20