به بهانه سالروز ورود آزادگان؛
جواب امام خميني(ره) به نامه يك آزاده
پایگاه اطلاع رسانی بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت : فرزند بسیار عزیزم، از نامه دلسوزانه شما بسیار متأثر گردیدم. من ناراحتی شما عزیزان دربند را احساس میکنم. شما هم ناراحتی پدرتان را که فرزندان عزیزش دور از وطن هستند، احساس کنید و ...
به گزارش خبرنگار بسیج پیشکسوتان
اگر روزي اسراء برگشتند و من نبودم، سلام مرا به آنها برسانيد و بگوييد خميني در فكرتان بود.» امام خميني(ره) تاریخ دفاع مقدس همواره با درسها و نکات جالبی همراه بوده و هست، نامههای اسرا که در دوران خفقان و دشوار اسارت به رشته تحریر درآمده، یکی از برجستگیهای تاریخ دفاع مقدس است. در آرشیو سازمان اسناد انقلاب اسلامی، نامه یک اسیر به چشم میخورد که خطاب به پیر و مرادش امام خمینی(ره) نوشته و این نامه علیرغم فیلترهای امنیتی و اطلاعاتی زندانهای رژیم بعثی عراق به دست ایشان میرسد و رهبر مهربان و کبیر انقلاب نیز به این نامه پاسخ میدهند. در این نامه آمده است:« پدرجان سلام،
امیدوارم حالتان خوب باشد، راضی نمیشدم مزاحم اوقات شریفتان گردم. لکن دیگر قدرت تحمل دوری را نداشتم و دلم بسیار برایتان تنگ شده بود. لذا تصمیم به نوشتن این نامه برایتان گرفتم. تاکنون، شنیدهاید پسری به مدت چهار سال از پدرش دور شود و بعد از چهار سال جدایی برای پدرش نامه بنویسد و پدر نامه فرزندش را جواب نگوید؟! پدرم! باور کنید تحمل سختی راحت است، اما تحمل بر فراق یار دشوار، پدر! من از بلاد غربت، از گوشه زندان غم، غبارآلود از هجر دوست، با چشمانی غمزده در انتظار رویت نامه را مینویسم. پدرم! نامهام را اجابت کن. با جواب خویش گرد و غبار از چهره زردمان پاک کن تا چشم ما با دیدن خطت، نور گیرد و روشن و منور گردد. پدرم! پروانههای وجودمان فدای شمع جانسوزت باد. فرزندان افسرده خویش را با کلام مسیحاییات، جانی دوباره ببخش و دل خستهدلان در راه مانده را، جلایی تازه ده. به امید اینکه این نامه به دستت برسد و جوابش را هر چه زودتر بنویسی. پدرم! برای دریافت جواب نامه، لحظهشماری میکنم. حداحافظتان. » فرزند کوچکت «محمد رنجبر» ۱۲ شهریورماه ۶۵
پاسخ امام به نامه اسیر دفاع مقدس: «بسمه تعالی،
فرزند بسیار عزیزم، از نامه دلسوزانه شما بسیار متأثر گردیدم. من ناراحتی شما عزیزان دربند را احساس میکنم. شما هم ناراحتی پدرتان را که فرزندان عزیزش دور از وطن هستند، احساس کنید. عزیزان من! سید و مولای همه ما، حضرت موسی بن جعفر (ع)، بیش از همه شماها و ماها در رنج و گوشه زندان به سر بردند. برای اسلام عزیز، شما صبر کنید. خداوند فرج را انشاءالله تعالی نزدیک مینماید و پدر پیر شما را با دیدن شما شاد میفرماید. به همه عزیزان دربند سلام مرا برسانید. من از دعای خیر فراموشتان نمیکنم. خداحافظ شما باشد.» پدر پیرت(خ) انتهای متن/ بسیج پیشکسوتان
دیدگاه ها