به گزارش خبرنگار گروه دفاع مقدس بسیج پیشکسوتان محمد بروجردي (مسيح كردستان) در سال 1333هجري شمسي در روستاي «دره گرگ» از توابع شهرستان بروجرد استان لرستان به دنيا آمد. او در ابتداي عمر و در شش سالگي، پدرش را از دست داد. پس از فوت پدرش به ناچار با مادر، خواهران و برادرانش به تهران آمدند و در يكي از محلات جنوب شهر، خانه اي را اجاره كردند و در آن سكني گزيدند.

محمد كوچك براي گذران زندگي مشغول به كار شد و همزمان، تحصيلات دوران ابتدايي را نيز به پايان رساند. مادر زحمتكش او ،‌با پنج فرزند در خانه‌اي قديمي و پر از مستاجر در خيابان مولوي تهران اتاقي اجاره كرده بود و همه اعضاي خانواده براي درست زيستن، كار مي‌كردند. خواهرها و مادر در منزل و برادرها در مغازه‌اي واقع در پيچ شميران.

محمد دوران سخت كودكي را پشت سر گذاشت و دوران نوجواني و جواني را آغاز كرد. همزمان با آغاز دوره جواني، با روحانيت مبارز آشنا شد و در محضر پر بركت ايشان ،مباني تفكرات اسلام ناب محمدي را فراگرفت.

او از طريق همين روحانيت مبارز و انقلابي،با عقايد و تفكرات فياض رهبر كبير انقلاب اسلامي آشنا و از سرچشمه بي‌دريغ آن سيراب گشت و تمام توان خود را براي مبارزه با حكومت ظالم شاه به كار بست.

اين تلاش با كمك دوستان و همراهان به ثمر نشست و به شكل سامان يافته‌اي درآمد. دستاورد آن، گروهي تحت عنوان « گروه توحيدي صف» بود. فعاليتهاي گروه شامل كلاس‌هاي سياسي،مذهبي و نظامي بود. همچنين حركت‌هاي مبارزاتي عليه شاه خائن از فعاليت‌هاي ديگري بودكه كم كم شكل گرفت.

محمد يك سال بعد به خدمت سربازي فراخوانده شد. او كه علاقه‌اي به خدمت در ارتش شاهنشاهي نداشت،‌از خدمت سربازي گريخت و قصد آن داشت كه براي ديدار با مقتداي خود امام خميني به عراق برود كه در مرز دستگير شد و او را براي انجام خدمت اجباري به تهران آوردند. پس از دو سال خدمت و تحمل سكوت،‌ مبارزات سياسي خود را دوباره آغاز كرد.

پس از مدتي ارتباط با سازمان‌هاي فرهنگي،‌شروع به چاپ،‌تكثير و پخش اعلاميه‌هاي حضرت امام (ره) كرد. او اعلاميه‌هاي حضرت امام را كه در تيراژ وسيع تكثير مي‌شد،‌به كمك ديگران در سطح شهر تهران و سراسر كشور پخش مي‌كرد. در سال 1354 توسط ماموران رژيم شاه دستگير شد و مدتي را در زندان دژخيمان به سر برد. در سن 17 سالگي ازدواج كرد. ازدواج او در محيطي ساده و با صفا انجام گرفت؛ در يك اتاق ساده با چند نفر از بستگان نزديك. ثمره اين ازدواج دو فرزند به نامهاي حسين و سميه است.

پس از كشتار 19 دي ماه قم و به خون آغشته شدن خاك مقدس اين شهر، محمد عمليات نظامي را آغاز كرد. از جمله فعاليت‌هاي نظامي آن دوره مي‌توان به انفجار رستوران خوان سالار(عشرتكده جاسوسان آمريكايي)، انفجار اتوبوس حامل آمريكايي‌ها در لويزان، خلع سلاح قرارگاه پليس،انفجار كارخانه برق كاخ نوجوانان منطقه شوش و شركت در تصرف پادگان جمشيديه و راديو و تلويزيون اشاره كرد كه محمد در عمليات آخر كه به آن اشاره شد، از ناحيه پا مجروح شد.

پيوند گروه « توحيدي صف» با شش گروه ديگر منجر به تشكيل « سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي» شد. وي هنگام ورود حضرت امام به ميهن اسلامي،به اتفاق برادر« رفيق دوست»،مسئوليت حفاظت از ايشان را به عهده گرفت.

در روز 12 بهمن،‌محمد به عنوان فرمانده گروه، ‌لباس روحانيت پوشيد. اسلحه را زير عبايش پنهان كرد و وارد فرودگاه شد. بعد از ورود امام(ره) مسئوليت حفاظت ايشان را در مدرسه علوي به عهده داشت و لحظه‌اي از اين امر مهم غفلت نكرد. از ابتداي تشكيل سپاه، به عنوان يكي از معاونان پادگان وليعصر(عج) در قسمت عمليات مشغول به كار شد. او از همان ابتدا، فرمانده عمليات كردستان بود و تمام حركات مذبوحانه دشمن را زير نظر داشت.

بعد از پيام تاريخي امام خميني در روز 25 مرداد سال 1358 به اتفاق رزمندگان اسلام با رشادت‌ها و ايثارگري‌هاي فراوان، ضدانقلاب را از منطقه كردستان بيرون راندند. پس از چندي به سمت فرماندهي عمليات غرب كشور منصوب شد و همچنان به پاكسازي مناطق كردستان ادامه داد.

با تشكيل سازمان « پيشمرگان مسلمان كرد» و مطرح كردن آن در شوراي عالي سپاه و تصويب اين طرح ، به كمك دو تن از اعضاي شوراي انقلاب يعني مظلوم آيت‌الله بهشتي و حجت الاسلام والمسلمين هاشمي رفسنجاني،‌مسئوليت آن را خود به عهده گرفت. بعد از منطقه‌اي شدن سپاه پاسداران در سطح كشور، او به عنوان فرمانده منطقه هفت سپاه كه شامل استانهاي همدان،باختران( كرمانشاه)، كردستان و ايلام بود، برگزيده شد.

پس از مدتي، پيشنهاد تشكيل قرارگاه حمزه سيدالشهداء‌ را داد. اما پس از تشكيل قرارگاه، فرماندهي آن را كه يه او پيشنهاد شده بود، نپذيرفت و با اصرار زياد، به سمت قائم مقام قرارگاه منصوب شد.

تشكيل تيپ ويژه شهدا يكي ديگر از ابتكارات محمد بود. بروجردي اولين ستاد مشترك كشور را در كردستان تشكيل داد و با هماهنگ كردن نيروهاي سپاه،ارتش و ژاندارمري، تمام توان و قدرت آنها را در يك خط و به سوي يك هدف، منسجم كرد. يك بار ضدانقلاب او را كه فرمانده منطقه هفت بود و مرتب در جبهه‌هاي غرب كشور حضور پيدا مي‌كرد و موجب تقويت روحيه نيروها بود به اسارت گرفت و در مقابل آزاديش خواهان امتيازاتي فراوان شد ولي به كمك رزمندگان، از اسارت جان سالم به در برد. چندين بار در حين درگيري با ضدانقلاب مجروح و مدتي بستري شد. يك بار هم هلي كوپتر حامل او مورد اصابت گلوله‌هاي دشمن قرار گرفت و سقوط كرد، ولي باز از آن حادثه هم جان سالم به در برد.

مسيح كردستان چند روز قبل از شهادت با برادرش در تهران تماس مي‌گيرد و از او مي‌خواهد تا خانواده‌اش را به اروميه بياورد. در خردادسال 1362 تصميم مي‌گيرند تا محلي را براي استقرار تيپ شهدا انتخاب كنند. براي ديدن مكاني كه در نظر بود، همراه با پنج نفر ديگر از مهاباد به طرف محل جديد حركت مي‌كند. به سه راهي مهاباد- نقده كه مي‌رسند به بروجردي پيشنهاد مي‌كنند تا در همان جا بماند و ديگران براي بازديد محل بروند اما او نمي‌پذيرد. با اصرار زياد ، يك ماشين كه بر روي آن مسلسل دوشكا كار گذاشته شده بود، در پيشاپيش ماشين آنها حركت مي‌كند و دو نفر از نيروها هم در آن ماشين مي‌نشينند. از سه راهي تا محل مورد نظر براي اردوگاه حدود يك كيلومتر جاده خاكي بوده است. هنگامي كه ماشين او به محل مي‌رسد در حالي كه فاصله‌اش با ماشين دوم، پنجاه متر بيشتر نبود، صداي انفجار مهيبي به گوش مي‌رسد. ماشين از زمين بلند شده و تمامي افراد از آن به بيرون پرتاب مي‌شوند.

محمد چند متري دورتر ازماشين افتاده بود و هنگام شهادت، هنوز تبسم بر لبانش داشت چنان كه در زندگيش هميشه چنان بود؛ ويژگي‌اي كه خبر از آرامش روحي و ايمان قلبي آن بنده برگزيده خداوند مي‌داد.

بعد از شهادت محمد بروجردي ،‌مردم شهر سنندج در مراسم پرشكوهي در بزرگداشت آن شهيد شركت كردند. پيكر شهيد محمد بروجردي از سرزمين مظلوم كردستان به شهر تهران انتقال يافت، ولي ياد و خاطرات او همواره در آن منطقه باقي خواهد ماند.

انتهای متن/

بسیج نیوز