به گزارش پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"
هركسي از نگاه خود، رويدادهاي اطرافش را روايت مي كند و مهدي از مشهد هم از اين قاعده مستثني نيست.
حوالي ظهر روز دوشنبه به اتفاق دوستانم راهي زيارتگاه شهداي هويزه شديم، هوا هم خوب و مطبوع بود.
هر چه از جاده صاحب الزمان(عج) به سمت زيارتگاه شهداي هويزه پيش مي رفتيم اتوبوس هاي پر از مسافر را كه در سينه سبز دشت آزادگان در تردد بودند؛ مي ديديم.
سكوت خاصي با هم آوايي بادهاي دشت به گوش مي رسيد و ما را مشتاق تر مي كرد.
به هر حال، حال خوبي داشتيم و خورشيد مي درخشيد.
جمعيت زيادي در اطراف زيارتگاه ديده مي شد كه در قالب كاروانهايي به سمت ورودي مزار شهداي هويزه مي رفتند. ما هم جاي پاركي پيدا كرديم و با جماعت همراه شديم.
در بدو ورود به محوطه زيارتگاه، شاهد حضور زائران از جاي جاي ايران بوديم كه پروانه وار بر گرد مزار شهدا حلقه مي زدند.
ما هم مشغول زيارت شديم و خيلي آرام در كنار مزار شهيد سيد حسين علم الهدي نشستيم.
دقايقي بعد، حضور چند كودك و نوجوان در اطراف مزار شهدا، توجه مرا به خود جلب كرد. بلند شدم و به سمتشان رفتم و كنارشان نشستم و سلام كردم. فهميدم كه كمي تعجب كردند كه اين آدم گنده با ما چه كاري داره.
خودم رو معرفي كردم و سر صحبت را باز كردم. گفتند ما به همراه پدر و مادرمان از شهر مشهد آمديم.
اولين سوالي كه از آن ها پرسيدم اين بود كه اسمتون چيه و چند ساله تونه ؟ يكي شون كه بزرگتر از همه به نظر مي رسيد گفت: من مهدي جوانمرد هستم و 15 سالمه.
همين كه مهدي خودشو معرفي كرد، بچه هاي ديگه كه كمي خجالتي به نظر مي رسيدند همه با هم شروع به معرفي اسم و فاميل و سن و بقيه چيزا كردند كه من چيزي نفهميدم.
يخ جمع ما آب شد!
محمد رضا 14 ساله به من گفت: اومديم كه از نزديك ياد فداكاري ها و ايثار اونها را كه شنيده بوديم از نزديك ببينيم.
محمد حسين كه 9 سالش بود گفت: من به خاطر امام رضا (ع) اومدم.
كوچكترين جمع ما مهدي 3 ساله، جوابي به من داد كه حسابي جا خوردم و اين بار من يخ زدم.
با اون لهجه كودكانه و 3 سالش به من گفت: "به خاطر شهدا اومدم و شهدا را 27 تا دوست دارم"

منبع:بسیج نیوز