به گزارش پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"پيام و پيامدهاي حماسه بزرگ ملت ايران در 22 بهمن امسال اظهر من الشمس است و همگان مي دانند كه در اين كارزار و مواجهه رودرروي مردم با دشمنان نشان دار جمهوري اسلامي، دشمن ناكام ماند و به تعبير عميق و دقيق رهبر انقلاب -23 بهمن 91- «دشمن فهميد كه نمي شود با ملت ايران مواجه شد».
اين ضرب شست توده هاي ميليوني مردم ايران به دشمن و جبهه استكبار در حالي صورت گرفت كه از ژوئيه 2012 تا فوريه 2013 انواع و اقسام تحريم هاي ضدايراني به خدمت گرفته شد تا به اصطلاح خط جدايي «مردم» از «نظام» عملياتي شود. نكته گفتني اين است كه تحريم هاي پي در پي دشمن طي 8ماه گذشته در دو لايه طراحي شده بود؛ يكي در سطح «تشديد» تحريم ها و ديگري در زمينه «افزايش» تحريم ها و هر دو همزمان و توامان به كار گرفته شده بود.
ادعاي بزرگ تحريم هاي «فلج كننده» و «گزنده» كه به تحريم هاي اول ژوئيه- 11 تير 1391- اختصاص داشت ناظر بر تشديد تحريم هاي يكجانبه ضدايراني بود كه از جمله تحريم نفتي و تحريم بانك مركزي را مورد ارزيابي و اجرا قرار مي داد تا در كمتر از يكسال تضعيف ساختار نظام را محقق نمايند و البته طرفي نبستند.
از تحريم نهادها و مقامات عالي رتبه كشورمان تا تحريم صدا و سيماي جمهوري اسلامي و بالاخره تحريم 18 بهمن -6فوريه- در راستاي «افزايش» و حجم انبوه تحريم ها عليه ايران بود تا چاشني تحريم هاي فلج كننده باشد و به تعبير ادعايي تحليلگران و رسانه هاي غربي، «ضربه آخر» را وارد كند و براي همين بود كه به فاصله 4 روز مانده به 22 بهمن، دشمن تحريم هاي جديدي را بر ضد ايران سامان داد و با پروپاگانداي رسانه اي آن را پمپاژ كرد ولي نتيجه نگرفت.
جالب اينجاست كه با حضور دهها ميليوني مردم در 22 بهمن، رسانه ها و تحليلگران خارجي به يك نتيجه روشن و مشخص رسيدند و اذعان داشتند خط تحريم ها در برابر ايران بي تاثير بوده است.
مقارن با اين فضا و در شرايطي كه قرار است 26 فوريه(8 اسفند) مذاكرات ايران با 1+5 در آستانه قزاقستان از سرگرفته شود بسياري از كارشناسان و مطبوعات غربي پيشنهاد مي دهند كه غرب بايد «تحريم» هاي ضد ايراني را لغو كند. بنابراين پروژه تحريم ها از سوي غرب اكنون به يك پروژه سوخته تبديل شده و بدون كمترين ترديد نتوانسته اهداف راهبردي آنها عليه ايران را تامين كند. در واقع «ضربه آخر» را توده هاي ميليوني مردم به «اتاق فكر» دشمن زدند كه پروژه تحريم ها را در چشم انداز نقشه آنها نقش بر آب كردند.
اما موضوع اصلي يادداشت پيش روي با توجه به واكاوي رفتار و گفتار دشمن طي ماه هاي اخير و حماسه تاريخي مردم در 22 بهمن امسال بر دو محور در حوزه سياست داخلي و سياست خارجي كشورمان اختصاص دارد:
1- رصد رفتار دشمن طي سال 91- آنهم پس از انتخابات مجلس نهم در اسفند 90- در مواجهه با جمهوري اسلامي نشان مي دهد كه «خط تأثيرگذاري بر انتخابات خرداد 92» را در دستور كار قرار داده است.
همچنانكه در بالا اشاره شد پروژه تحريم ها بخشي از سناريو و تحركات دشمن براي تأثيرگذاري بر مردم ايران بوده تا در انتخابات رياست جمهوري دوره يازدهم به اصطلاح «چالش در مشاركت» را رقم بزنند اما دشمن علاوه بر پروژه تحريم ها براي اينكه بر انتخابات در پيش روي تأثير بگذارد، موضوع هسته اي ايران، پرونده سازي در زمينه حقوق بشر و تهديدهاي جسته و گريخته بر ضد جمهوري اسلامي را نيز پيگيري كرده است.
آنچه در اين ميان قابل اعتناست خطاي استراتژيك دشمن در خط تأثيرگذاري بر انتخابات 92 است چرا كه آحاد مردم در حماسه 22 بهمن امسال، اين خط را سوزاندند و بازي دشمن را بهم ريختند.
به عبارت روشن تر، دشمن تلاش مي كرد با پروژه تحريم ها و اهرم هسته اي و حقوق بشر خط تأثيرگذاري بر فضاي سياسي كشور را تا شب انتخابات 92 به پيش ببرد و در برآورد- بخوانيد آرزوي- او فضايي به جامعه ايران تحميل مي شد كه در بزنگاه انتخابات، خواسته هاي اتاق فكر و فرمان در واشنگتن و لندن جامه عمل بپوشد اما عاملي به نام «مردم»، محاسبات دشمن را دگرگون و واژگون ساخت.
بنابراين مشكل كنوني دشمن كه او را مستأصل و سردرگم كرده، اين است كه آحاد مردم ايران با حماسه ماندگار 22 بهمن امسال خط تأثيرگذاري بر انتخابات خرداد سال آينده را تا حد زيادي كور كردند.
اين در حالي است كه دشمن به گواهي و شهادت تحركات و تلاش هايي كه در ماه هاي گذشته كرده بود اميد داشت جشن سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي پر رونق برگزار نشود و از اين اتفاق به عنوان كاتاليزوري براي تأثيرگذاري بر انتخابات 92 بهره ببرد اما حضور به موقع و بهنگام مردم كاملاً نتيجه را معكوس كرد.
مردم با بصيرت و آگاهي كامل، ميان «مشكلات اقتصادي و معيشتي» و «نقشه هاي دشمن در مواجهه با جمهوري اسلامي» خط كشي كردند و سناريوهاي دشمن براي انتخابات پيش رو را بي خاصيت نمودند ولي ناگفته پيداست اين بدان معنا نيست كه دشمن از دشمني خود با ايران اسلامي بكاهد يا عقب نشيني كند و اينجاست كه مسئولان بايد مراقب باشند كه به تعبير رهبر انقلاب؛ «جدول دشمن را پرنكنند.»
دشمن فهميده و به اين باور رسيده كه از زاويه «مردم» نمي تواند اهداف شوم خود را دنبال كند و براي همين است كه به روزنه «غفلت مسئولان» اميد بسته است.
2- حماسه 22 بهمن 91 در سطح سياست خارجي و منطقه اي نيز تأثير شگرف و عميقي داشته است. دشمن با دنبال كردن خط تأثيرگذاري بر انتخابات 92 و تحميل خواسته هاي خود كه خروجي آن خط سازش است يك هدف راهبردي را دنبال مي كرد و آن انحراف در تحولات و قيام هاي منطقه اي در بستر بيداري اسلامي است؛ چطور؟ خيلي پيچيده نيست. اگر ايران به سازش با نظام سلطه و جبهه استكبار متاثر از فضاسازي دشمن در «كريدور انتخابات» تن بدهد، آيا مي تواند نقش پيشقراولي و الهام بخشي در تحولات تاريخي منطقه داشته باشد؟ بدون ترديد پاسخ منفي است.
اجازه بدهيد شفاف تر و با صراحت كامل نكته مورد نظر را مطرح كنيم و آن اين كه مردم ايران در 22 بهمن 91، در نهايت حيرت دشمن در جهت پيچ تاريخي حاكميت اسلام به پيش رفتند و نقطه انحراف در بيداري اسلامي را مسدود كردند. اگر متأسفانه برخي از مسئولان- خواسته يا ناخواسته- در شرايط حساس و خطير تحولات منطقه در جاده خاكي حركت كردند و به اصطلاح سرگردنه با يكديگر كشتي گرفتند، مردم جبران كاستي اين مسئولان را برعهده گرفتند و الحق والانصاف سنگ تمام گذاشتند و نگذاشتند نظم جديد تحولات منطقه و گذار به دوران اسلام خواهي آسيب ببيند.
كار بزرگ و سترگ مردم ايران چه در كور كردن خط دشمن براي تأثيرگذاري بر انتخابات 92 و چه در جلوگيري از انحراف تحولات بيداري بخش و درك پيچ تاريخي- اتفاقات منطقه اي و فرامنطقه اي- هر چند قابل آناليز و بررسي و تحقيق و واكاوي است اما درك همه ابعاد عميق آن اكنون مقدور نيست چون تأثيرات آن پردامنه تر از پازل سياست است و «تاريخ» براي آيندگان آن را ثابت مي كند. گذشت زمان عمق تاثيرات اين اتفاق بزرگ را آشكار خواهد كرد.
حسام الدين برومند

کیهان