به گزارش پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"چاوز شعارهای مردمی را مبنا قرار داد و در کارزار انتخاباتی‌اش بر مواردی چون دفاع از فقرا و آمادگی برای پایان بخشیدن به فساد موجود در کشور تأکید داشت

هوگو رافائل چاوز فریاس در تاریخ 28 ژوئیه 1954 در شهرستان روستایی سابانتا در دشت های غربی ونزوئلا از پدر و مادری آموزگار از طبقه متوسط  متولد شد

 

 

 

 

 

هوگو سپس وارد دبستان خولیان پینو در زادگاهش شد

 

 

 

 

 

وی با حضور در مدارس عمومی ، ورود به دانشکده نظامی ونزوئلا در سال 1971 به عنوان کادرارتش شاغل شد

 

 

 

پس از آن به دانشگاه سیمون بولیوار در کاراکاس وارد شد

چاوز با این که سرنوشتش با دنیای سیاست گره خورده بود، رویای قهرمانی بیس‌بال را هم در سر می‌پروراند

 

 

 

 هوگو چاوز در سال ۱۹۹۲، رهبری جنبشی را برعهده گرفت که هدفش برپایی انقلاب بولیواری بود. به همین منظور علیه کارلوس اندرس پرز، رئیس‌جمهوری وقت دست به کودتایی زد که نافرجام ماند. پس از آن دو سال را در زندان گذراند

 او پس از سپری کردن دو سال در زندان از سوی رافائل کالدرا رییس جمهوری وقت ونزوئلا مورد عفو قرار گرفت. از این زمان به بعد او از نظامی گری فاصله گرفت و وارد عرصه سیاسی شد.

 

 

 

 

 

در هنگام آزادی از زندان در سال ۱۹۹۴، محبوبیت مردمی را به عنوان سرمایه‌ای بزرگ دانست و یک حزب سیاسی موسوم به «جنبش جمهوری پنجم» بنیاد نهاد

 

چاوز با استفاده از تبحر خویش در امر سخنوری و شخصیت کاریزماتیکی که به محبوبیت وی میان مردم می‌افزود، به عنوان یک رهبر چپ گرا و یک سیمون بولیوار امروزی - قهرمان استقلال آمریکای لاتین از استعمار اسپانیا- در انتخابات ریاست جمهوری سال 1998 شرکت کرد و به عنوان رییس جمهوری ونزوئلا از سوی مردم این کشور برگزیده شد

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 وی در دوم فوریه 1999 زمام امور کشور را به دست گرفت

چاوز شعارهای مردمی را مبنا قرار داد و در کارزار انتخاباتی‌اش بر مواردی چون دفاع از فقرا و آمادگی برای پایان بخشیدن به فساد موجود در کشور تأکید داشت

 

در همه‌پرسی سال ۱۹۹۸ برای تاسیس مجلس قانون‌گذاری، ۹۲ درصد مردم به درخواست او رأی موافق دادند و به این ترتیب یک سال بعد، یعنی در سال ۱۹۹۹ قانون اساسی جدید جای قانون پیشین را که در سال ۱۹۶۱ تدوین شده بود، گرفت

 

 

 

هوگو چاوز پس از در اختیار گرفتن مقام ریاست جمهوری دست به اصلاحات گسترده‌ای – موسوم به انقلاب بولیواری- در شئون سیاسی، واقتصادی ونزوئلا زد. این اصلاحات مبنای قضاوت طرفداران و مخالفان چاوز درباره سیاست‌های وی طی دوران ریاست جمهوری‌اش شد.

طرفداران چاوز، وی را رهبری مردم گرا و قهرمان فقرا می‌دانند، در مقابل منتقدان وی، چاوز را مردی مخالف سیاست‌های اقتصادی توصیف می‌کنند. چاوز بویژه در مقام یکی از منتقدان سیاست‌های آمریکا و اروپا در آمریکای جنوبی ظاهر شده و تمام هم وغم خویش را متوجه اتحاد و همبستگی میان کشور‌های آمریکای لاتین و جهان سوم کرده است.

 

 

 

 

 

 

 

 

او یکی از طرفداران پر وپا قرص فیدل کاسترو رهبر کوبا است و از تصمیمات اقتصادی و سیاسی  وی حمایت می‌کند. جورج دبلیو بوش رییس جمهوری آمریکا اما از جمله شخصیت‌های سیاسی است که همواره از سوی هوگو چاوز شدیدا مورد انتقاد قرار گرفته است.

 

 

 

 

هوگو چاوز اما در دور اول ریاست جمهوری خود بر ونزوئلا دوران پر تلاطمی را سپری کرد

 

در سال ۲۰۰۰، چاوز دوباره به عنوان رییس‌جمهوری کشور که از این پس جمهوری بولیواری ونزوئلا نامیده می‌شد، انتخاب شد اما سقوط بهای نفت پس از حادثه یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، موجب بحران اقتصادی در سومین کشور صادرکننده نفت جهان شد

 

از اقدام‌های دولت چاوز در این دوره سخت و دشوار می‌توان به اصلاحات ارضی، در اختیار گرفتن کنترل صنعت نفت و بهره‌برداری از زمین‌های حاشیه ساحلی اشاره کرد که البته مخالفت بخشی از مردم را هم در پی داشت.

 

مخالفان، مدیران و کارفرمایان نسبت به اقدامات او دست به اعتصاب‌هایی زدند. دوره پرتلاطمی در ونزوئلا آغاز شده بود که کودتای سال ۲۰۰۰ علیه چاوز و ربودن وی نقطه اوج آن به شمار می‌رود. چاوز به کمک طرفدارانش از این آدم‌ربایی یک روزه

جان سالم به در برد و مصمم‌تر از قبل به قدرت بازگشت.

 

وی با کوبا هم پیمان شد و به طور فزاینده ازکودتای نافرجام امریکا در سال 2002 انتقاد کرد وبه تقویت قدرت خود ادامه داد وبه عنوان چپ گراترین رهبر نیم کره غربی امریکای لاتین ظهور کرد.

 

او برای کشورهای متحدش کمک فرستاد وبا اجرای برنامه های سوسیالیستی پایگاهش را در بین اقشار فقیر داخل کشور مستحکم کرد.

 

چاوز در سال 2006 از نو به ریاست جمهوری رسید

 

 

 

 

 

هوگو چاوز توانست برنامه‌های اجتماعی‌ خود را محقق سازد. انقلاب بولیواری برای مردم امکان برخورداری از آموزش، تغذیه و بهداشت را فراهم ساخت.

در سطح بین‌المللی، روابط نزدیک او با همتایانش تحت تاثیر انگیزه‌های مشترکی بود که عمدتا در ویژگی ضدآمریکایی تبلور می‌یافت.

دوستی چاوز با ایران از طریق توافقنامه‌های اقتصادی و دیپلماتیک با هدف رویارویی با امپریالیسم آمریکا بوده است. دوستی او با فیدل کاسترو -که او را پدر و راهنمای سیاسی خود می‌نامد- را نیز نباید فراموش کرد

 

 

در سال ۲۰۱۲ میلادی برای چهارمین بار پیاپی در انتخابات ریاست‌جمهوری شرکت کرد و پس از 14 سال حکومت در صدر قدرت کشور ونزوئلا باقی ماند.

اما در هشتم دسامبر یعنی یک ماه قبل از آغاز چهارمین دوره ریاست‌جمهوری، او از بازگشت بیماری‌ خود خبر داد

 

 

 

 

رییس‌جمهوری ونزوئلا باید برای چهارمین بار در کوبا تحت عمل جراحی قرار می‌گرفت اما قبل از عزیمت به کوبا، جانشین احتمالی‌ خود را نیز انتخاب کرد. او نیکلاس مادورو را به عنوان رییس‌جمهوری انقلاب بولیواری ونزوئلا برگزید

 

 

 

سرانجام هوگو رافائل چاوز فریاس پس یک دوره 2 ساله مبارزه با بیماری سرطان، 6 مارس سال 2013 درگذشت. وی در مجموع 14 سال ریاست جمهوری ونزوئلا را بر عهده داشت.

 

انتهای پیام/