به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"  به نقل از رجانیوز: هر زمان بحران تازه ای فرا می رسد، محمد خاتمی با راهکارهای بدیع اپوزیسیون گونه در قامت یک پوزیسیون آنجا ایستاده است، روزی با پیشنهاد رفراندوم در کارزار مبارزه همفکرانش با نظام در سال 88  و حالا که  ناکارآمدی و سوء تدبیر همقطارانش در دولت تدبیر و امید با حمایت های وی فاجعه ای اقتصادی رقم زده است که پیامدهای آن می رود ضربات جبران ناپذیری بر پیکر اصلاح طلبان وارد کند، خالق "تَکرار می کنم"  را در نقش منجی اصلاح طلبان  به میان آورده است تا اینبار به ناچار تَکرار کند اصلاحات در بن بست سیاسی و اقتصادی قرار ندارد، هر چند که خود او ناامیدتر از هر زمانی به فرجام اصلاحات چشم دوخته باشد.

به گزارش رجانیوز، محمد خاتمی آنگونه که پایگاه اطلاع رسانی رئیس بنیاد باران منتشر کرده در دیدار با نمایندگان ادوار مجلس ضمن تشریح وضع موجود 15 راهکار برای برون رفت از اوضاع کنونی ارائه کرده است؛ ایجاد و تقویت فضای همبستگی ملی، وحدت ملی، تغییر نگاه رسانه های ملی، ایجاد فضای باز و آزاد سیاسی! محدود کردن دایره غیرخودی، برداشتن حصر، آزادی تمام زندانیان سیاسی وعقیدتی! اعلام عفو عمومی! رفع محدودیت های بی جا، پایان دادن به افراط و تندروی، کارآمدی بیشتر قوای سه گانه ودستگاه های حاکمیتی، شنیدن اعتراض مردم، پاسخگویی دولت، زنده نگه داشتن اعتماد مردم مجلس وتشکیل دادگاه ها با هیات منصفه مردمی برای داشتن مطبوعات آزاد خلاصه راهکارهای خاتمی است.

 رئیس دولت اصلاحات در ادامه به عنوان یک شهروند! به دلیل نقص و کمبودهای نظام از مردم عذرخواهی کرده است! اما به عنوان کسی که با حمایت های بی شائبه و بی دریغ از دولت های یازدهم و دوازدهم نقش انکارناشدنی در وضعیت کنونی دارد از مردم عذرخواهی نکرده است که اذعان کرده ما از انتخاب خود پشیمان نیستیم، رئیس بنیاد باران حتی جایی هم که از مجلس انتقاد می کند اشاره ای  ولو اندک به نقش خود در عملکرد ناامید کننده فراکسیون امید نمی کند. محمد خاتمی با ظرافت می خواهد در نقش یک ناظر بیرونی سهم خود را از دولت و مجلس فعلی جدا کند ولی کیست که نداند دولت تکنوکرات حسن روحانی بخش بزرگی از جریان اصلاحات را تشکیل می دهد و بدون حمایت خاتمی و بزرگان اصلاح طلب قادر به ادامه دادن مسیر نبود؟

با نگاه جزئی به راهکارهای سیاسی پیشنهادی خاتمی می توان دریافت نه تنها هیچ راهکار اقتصادی موثر و عملیاتی  ارائه نشده است بلکه مواردی که خاتمی تحت عنوان راهکار بیان کرده است به عبارت دقیق تر «شرط گذاری» برای نظام است و اذهان را متوجه شروط  12 گانه چندی پیش مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا برای ایران در بنیاد هریتج می سازد. 

خاتمی در شرایطی که حسن روحانی برای پاسخگویی به مجلس فراخوانده شده است در این وانفسا برای حل مشکلات اقتصادی، بحران ارزی، رکود فراگیر و بی برنامه بودن دولتی ها، پیشنهاد بی ربط و خنده دار رفع حصر و آزادی زندانیان سیاسی-عقیدتی را می دهد! شاید هم رئیس بنیاد باران همچنان توسعه سیاسی را مقدم بر توسعه اقتصادی می داند! 

خاتمی به سیاق سال 88 همچنان تصور می کند جمهوری اسلامی با بحران جدی عدم مشروعیت روبرو است، از اینرو می کوشد با فرصت طلبی از شرایط فعلی اهداف جناحی را مطالبه عمومی جا بزند و خود را آلترناتیو هر وضعیتی نشان دهد. خاتمی می گوید: «ایران از ابتدای انقلاب تا به امروز انواع مشکلات را تجربه کرده، اما هرگز با بی‌اعتمادی گسترده مواجه نبوده‌ایم و اعتماد مردم و مسؤولان به هم کارساز بود، این اعتماد امروز لطمه دیده و باید چاره‌ای اندیشید». رئیس دولت اصلاحات اما چاره را بدون درنظر گرفتن نقش اصلاح طلبان و دولت اعتدالی در بروز ناکارآمدی ها اصلاح نظام می داند!  وی در این رابطه تصریح کرده است: «در عین دفاع از جمهوری اسلامی، قویاً معتقدیم نظام هم باید اصلاح‌پذیر باشد و نمی شود بر مشکلات ساختاری، سیاستی و عملکردی پافشاری کرد و تن به هیچ اصلاحی نداد».

از میان 15 راه حل خاتمی تنها راهکار و توصیه هایی که مربوط به دولت متبوع رئیس بنیاد باران می شود کلی گویی هایی است که از حیث ضرب المثل معروف « چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است» قابل پرداخت است، محمد خاتمی هم همچو حسن روحانی پس از گذشت 5 سال همچنان از بایدها سخن می راند. او در این رابطه می گوید: «باید تمام دستگاه‌های کشور به دولت کمک کنند تا به وعده‌های خود که خواست ملت است عمل کند. ما از انتخاب خود پشیمان نیستیم، اما دولت هم باید کارآمدی خود را در اولویت قرار داده و به مردم ثابت کند. مشکلات امروز دولت قابل درک است، اما باید کارآمدی دولت به ملت ثابت شود. ضعف‌ها و بی‌برنامگی‌ها و حتی عدم اجرای برنامه‌های مصوب را نمی‌توان به گردن رقبا انداخت، این چاره کار نیست. باید مسائل حل شود. کنترل سریع نوسانات ارزی، کارآفرینی، بازگرداندن امنیت و سودآوری تولید، مبارزه با رکود و رسیدگی جدی به وضعیت معیشت طبقات محروم باید اولویت دولت باشد. وعده‌هایی داده شده، اما عملی نشده که یا در نتیجه عدم اهتمام به آن بوده که مسؤولان موظف‌اند به مردم بگویند، یا بخشی از آن با موانع بیرونی مواجه بوده که مردم حق دارند این را هم به شکل شفاف بشنوند؛ نگاه داشتن مردم میان هوا و زمین کار اشتباهی است.

تنها نکته درست طومار راهکارهای بیهوده خاتمی آنجا است که خطاب به دولت اشاره می کند ضعف‌ها و بی‌برنامگی‌ها را نمی‌توان به گردن رقبا انداخت؛ اما درست در این نقطه خاتمی با خود درگیر تضاد می شود؛ مگر خاتمی فراموش کرده زمانی که مشغول ضبط ویدئوی تکرار می کنم اش بود کاندیدای مورد حمایتش با وحشت پراکنی و نفرت پراکنی از رقبایش مشغول کسب رای بود؟ حسن روحانی اگر امروز در ضعف مفرط دولتش رقبا را مقصر نشان می دهد، کاری را انجام می دهد که برون داد سامانه سیاسی اصلاحات است. سامانه ای که در ایام شور وشوق انتخابات و هیجان و صدا و تصویر، مردم را با ترساندن از رقبا تهییج می کند که به آنها رای دهند ولی از فردای انتخابات که موعد عمل به وعده ها است سامانه با مقصر دانستن رقبا تنظیم و تجهیز می شود.

اگر در زمان ریاست جمهوری خاتمی گروه های بحران و فشار، نئوکان های دولت بوش پسر  مقصر به بار ننشستن وعده های دولت اصلاحات شدند، امروزه هم دولت پنهان، دلواپسان، برنامه موشکی، ورود وخروج ها از برجام، دولت غیرمعقول دونالد ترامپ و ... موانع نیل به اهداف دولت تدبیر و امید هستند! اما پرسش اصلی که خاتمی و جریان اصلاحات در میان بازی با واژگان سیاست از آن فرار می کنند در جای دیگری است. محمد خاتمی و یارانش به جای لفاظی و نسخه پیچی ها باید بیاندیشند که چرا و چگونه در عمل به وعده های خود اینقدر ناتوانند؟