به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت" ،به جز تجربه تونس که همچنان شاکله و ساختار تغییری را که خون مردم آن محقق کرد، حفظ کرده است، در مصر انقلاب مردمی سال 2011 در نهایت با آنچه جمع کثیری از مصری ها، کودتا می خوانند، با دخالت آشکار و دلارهای نفتی رژیم های عربی حاشیه خلیج فارس و نقش منفی کشورهای غربی مدعی دموکراسی و آزادی به انحراف کشیده شد. لیبی هم همچنان در جست و جوی امنیت و وحدت ارضی خود است.

ترفندها و شیوه های آل خلیفه برای سرکوب انقلاب مردم بحرین

سلاح طایفه ای از جمله ترفندهای آل خلیفه ضد انقلاب مردم بحرین است، این رژیم از تمام رسانه های وابسته و همسو با خود برای ترویج ادعای طایفه ای بودن تحرکات اعتراضی بهره برده است.

دخالت نظامی آشکار بیگانگان ؛ماموریت نیابتی آل سعود برای حفظ آل خلیفه

در حالی که تنها چند هفته از انقلاب همه جانبه مردم بحرین نگذشته بود که نیروهای نظامی آل سعود برای سرکوب انقلاب مردم بحرین وارد این کشور شده و رسما این کشور را به اشغال خود البته با درخواست صریح آل خلیفه و چراغ سبز مدعیان دفاع از آزادی و دموکراسی و در راس آنها آمریکا و به نیابت از کاخ سفید درآوردند.

جامعه به اصلاح جهانی در حالی از ورود نظامیان اشغالگر آل سعود به بحرین حمایت کرد که هنگام اشغال کویت از سوی نیروهای ارتش صدام در سال 1990، علیه این تجاوز جبهه گیری کرد.

همچنان شاهد حضور نظامیان سعودی به سبب ادامه انقلاب مردمی در بحرین هستیم.

نقش غربی ها در سرکوب مردم و نقض گسترده حقوق بشر در بحرین

عامل دیگری که به آل خلیفه در سرکوب قیام مسالمت آمیز مردم بحرین کمک کرده است، کمک های نامحدود غربی ها به ویژه انگلیس و آمریکا و برخوردار شدن رژیم از تجارب امنیتی غربی است.

عامل چهارم در نوع پوشش انتفاضه مسالمت آمیز مردم بحرین از سوی رسانه های عربی همسو با آل خلیفه است، رسانه هایی که با دلارهای نفتی اداره می شوند، رسانه هایی که چنان انقلاب بحرین را نادیده گرفته اند که گویی چنین حادثه مهمی رخ نداده است تا ساده ترین اصول حرفه ای رسانه ای را زیر پا بگذارند.

با وجود شیوه ها و ابزار مختلف گروه ها و جریان ها و کشورهای ضد انقلاب مردمی بحرین، جنبش مردمی همچنان استمرار دارد و انقلاب تا کنون متوقف نشده است و می توان گفت که انقلاب بحرین، طولانی ترین انقلاب به شمار می رود، حتی یک روز هم در بحرین بدون برگزاری تظاهرات و تجمعات اعتراض آمیز سپری نمی شود و به طور مشخص این تجمعات و اعتراضات پس از بازداشت شیخ علی سلمان از رهبران برجسته انقلابیون روند تصاعدی به خود گرفته است.

مهمترین ویژگی انقلاب مردم بحرین، مسالمت آمیز بودن آن و پایبندی همه انقلابیون به شیوه های صلح آمیز است، این انقلاب کمترین تاثیر را از تحولات و تغییرات منطقه ای پذیرفته است و هوشمندانه نیز با شیوه های جریان های ضد انقلاب برخورد کرده است.

انقلاب مردم بحرین در یکی از حساس ترین مناطق خاورمیانه از نظر نزدیکی به منابع نفتی شبه جزیره عربستان و به طور خاص عربستان به شمار می رود. بعد سعودی در انقلاب بحرین،  اهمیت خاصی پیدا کرده است، این عامل بسیار جنجال برانگیزی در کشمکش استراتژی غربی قلمداد می شود. همچنان غربی ها به اصل حفظ حکومت آل سعود به عنوان همپیمان راهبردی چنگ می زنند. رژیمی که حتی حاضر است به خاطر امنیت و استمرار تاج و تخت پادشاهی خود با رژیم صهیونیستی هم سازش کند و همکاری  امنیتی و نظامی با این رژیم را بپذیرد.

سیاست غربی ها در قبال انقلاب مردم بحرین کاملا متناقض، دوگانه و ریاکارانه است و این مساله رااز موضع گیری ها و اظهارنظرهای مقامات غربی می توان درک کرد. به محض اینکه انقلاب بحرین نزد غربی ها مطرح می شود، بعد سعودی به عنوان توجیه سیاست غربی ظاهر می شود.

آمریکا و تشویق اشغالگری آل سعود

دخالت نظامی مستقیم آل سعود در بحرین با واکنش ریاکارانه و دوگانه غربی ها به ویژه آمریکا روبرو شد. روابط عربستان و آمریکا پس از شعله ور شدن آتش انقلاب در برخی کشورهای عربی با تنش هایی همراه شد، چرا که عربستان در جریان انقلاب مردم مصر علیه رژیم حسنی مبارک خواستار دخالت مستقیم آمریکا برای جلوگیری از سقوط این رژیم شده بود، اما اوباما به سبب موج خروشان اعتراضات مردم مصر علیه رژیم مبارک، در حمایت از یکی از قدیمی ترین رژیم های دیکتاتوری عرب منطقه دچار تردید شده بود و نتوانست کاری برای نجات متحد وفادار خود انجام دهد. البته سعودی ها در خصوص لیبی موفق شدد با اعمال فشار بر آمریکا و دیگر کشورهای غربی، زمینه دخالت نظامی آن ها را برای سرنگون کردن رژیم معمر قذافی فراهم کنند.

آمریکا هرگز در برابر دخالت نظامی عربستان در بحرین موضع گیری نکرد تا این حقیقت که چنین دخالتی بدون چراغ سبز کاخ سفید امکان نداشت، بیشتر آشکار شود. آمریکایی ها تلاش های گسترده ای برای توجیه  دخالت نظامی آل سعود در بحرین انجام دادند و در پاسخ به انتقادها مدعی شدند که این دخالت با اشغال کویت به  دست نیروهای صدام فرق می کند.

شکی نیست که دخالت نظامی عربستان عامل مهم و تعیین کننده برای حمایت از خاندان خلیفه به عنوان حاکمان وابسته به اقلیت که بر اکثریت مردم یمن از چندین دهه پیش حکومت می کنند، به شمار می رود.

مخالفان آل خلیفه می گویند دخالت نظامی عربستان در اواسط مارس 2011 در بحرین تاکیدی بر این حقیقت است که  انقلاب بحرین توانست در مدت تنها چهار هفته، حکومت آل خلیفه را از نظر سیاسی سرنگون کرد و نامشروع جلوه دهد، زیرا اگر اینگونه نبود چرا چنین دخالتی رخ داد؟

اقرار کمیته منصوب آل خلیفه به عدم دخالت ایران در  بحرین

جمهوری اسلامی ایران هم در قبال سرکوب مردم بحرین بی تفاوت نبود و خواستار دوری رژیم از برخورد خشونت آمیز با تحرکات مسالمت آمیز مردم بحرین شد، البته آل خلیفه برای توجیه سیاست سرکوبگری خود و دخالت های حامیانش همواره ایران را به دخالت در امور بحرین متهم می کرد، اما هرگونه نقش ایران در بحرین، رسما در گزارشی که کمیته حقیقت یاب بحرینی به ریاست شریف بسیونی موسوم به کمیته بسیونی تکذیب شد.

گزارش کمیته تقریبا رسمی بسیونی در نوامبر 2011 تاکید کرد هیچ دلیل و مدرک ملموسی مبنی بر دخالت ایران در بحرین وجود ندارد.
این کمیته با فشار بین المللی و با حمایت مالی حکومت بحرین به شکل رسمی تشکیل شد، اثبات دخالت نداشتن ایران در امور بحرین و جنبش اعتراضی مردمی در این کشور دلیل کافی برای درخواست از نظامیان سعودی برای خروج از بحرین بود، چرا که لشکرکشی آل سعود به بهانه حمایت از بحرین در برابر تهدیدهای خارجی انجام شد، و هیچ کس شکی در این نداشت که منظور آل سعود و آل خلیفه از این تهدیدها، ایران است. با این حال با وجود رفع اتهام از ایران، نیروهای سعودی همچنان در خاک بحرین باقی مانده اند، در حالی که مردم بحرین با هرگونه دخالت خارجی تحت هر شرایطی مخالف هستند.

پیامدهای فاجعه بار دخالت نظامی عربستان در بحرین

دخالت نظامی آل سعود، نتایج فاجعه باری به همراه داشته است. تنها در طول دو ماه نخست دخالت نیروهای سعودی، چهل باب مسجد ویران شد و بیش از یکصد شهروند بحرینی یا به ضرب گلوله نیروهای امنیتی رژیم یا شکنجه در زندان ها به شهادت رسیدند و بیش از چهار هزار شهروند هم از شغل خود اخراج شدند. پزشکان و پرستاران و ورزشکاران هم به سبب مشارکت در انقلاب بازداشت و به زندان افکنده شدند.

زندان های آل خلیفه از زنان و کودکان پر شد. کمیته بسیونی توصیه های زیادی مطرح کرد از جمله اینکه خواستار بازخواست مسئولان شکنجه هدفمند و آزادی رهبران انقلاب به دلیل عدم اثبات هیچ جرمی در حق آن ها و نیز لزوم در پیش گرفته شدن سیاست های تساوی میان شهروندان در تعامل شد، اما هیچ یک از توصیه هایی که کمیته رسمی بسیونی مطرح کرد، راهی برای اجرا شدن پیدا نکرد و با بی اعتنایی آشکار آل خلیفه نیز روبرو شد.

فوریه سال گذشته، پارلمان اروپا در استراسبورگ،‌خواستار آزادی تمام زندانیان سیاسی در بحرین شد که شمار آن ها از سه هزار نفر در آن زمان فراتر رفته بود که شامل زن و مرد و کودک هستند. گزارش صادره از سوی پارلمان اروپا خواستار توقف فوری تمام اقدامات سرکوبگرانه آل خلیفه از جمله محدودیت های قضائی، ربودن و قتل شهروندان و آزادی فوری و غیر مشروط تمام زندانیان و فعالان سیاسی، روزنامه نگاران، وبلاگ نویسان، پزشکان و امدادرسانان و نیز آزادی فوری تمام مدافعان حقوق بشر به ویژه عبدالهادی الخواجه و تظاهرات کنندگان شد، کسانی که به جرم مطالبه حقوق مشروع مردم بحرین به زندان افکنده شدند.

مجامع و سازمان های بین المللی گزارش های فراوانی در محکومیت اقدامات آل خلیفه در بحرین علیه انقلابیون صادر کرده اند. اما آل خلیفه از عمل به صدها توصیه صادره از کمیته حقیقت یاب موسوم به بسیونی، شورای حقوق بشر و گزارش اتحادیه اروپا و کمیته روابط خارجی پارلمان انگلیس طفره رفت، تحلیلگران می گویند عوامل و دلایل زیادی وجود دارد که آل خلیفه در برابر فشارهای خارجی برای اجرای این توصیه ها مقاومت می کند دلیل اول این است که آل خلیفه معتقد است اجرای این توصیه ها به تدریج به سرنگونی آن منجر می شود، زیرا دادن اجازه آزادی بیان و برگزاری تظاهرات و اعتراضات و آزاد کردن زندانیان سیاسی از جمله رهبران انقلاب و توقف شکنجه و بدرفتاری و بازداشت ظالمانه و عدم حمله به تظاهرات کنندگان، سبب تشویق شهروندان به ادامه اعتراضات و پیگیری مهمترین مطالباتشان یعنی پایان حکومت استبدادی خواهد شد.

یکی دیگر از دلایل بی اعتنایی آل خلیفه به فشارها و مطالبات بین المللی برای پایان دادن به سیاست های سرکوبگری و استبداد علیه مردم بحرین این است که این رژیم به حمایت های سیاسی، نظامی و اقتصادی آل سعود متکی است.

دلیل دیگر این است که حمایت سیاسی و امنیتی برخی کشورهای غربی از جمله آمریکا و انگلیس این امکان را به آل خلیفه داده است تا با مخالفانش برخورد کرده و مانع سرنگونی رژیم خود شود و به همین سبب این عوامل را تضمینی برای بقای رژیم خود می داند .

نکته دیگر اینکه سردمداران رژیم آل خلیفه و مشاوران غربی آن ها در برابر موج اعتراضات افکارعمومی و مجامع بین المللی و صدها توصیه ارائه شده از سوی آن ها به مسئولان دستور دادند این توصیه ها را به این دلیل اجرا نکنند که هیچ سازوکار بین المللی که آن ها را وادار به اجرای آن کند، وجود ندارد، در نتیجه تنها چیزی که در مقابل آن ها وجود دارد، محکومیت و متهم شدن به ارتکاب جنایت ضد بشری است که در نظر آل خلیفه این محکومیت های ظاهری منجر به سقوط آن ها نمی شود. در نتیجه باید گفت که نبود اراده واقعی بین المللی از مهمترین عواملی است که رژیم آل خلیفه را به ادامه ظلم و استبداد تشویق کرده است.

ترفند آل سعود برای تضمین بقای آل خلیفه

با فشارهای روزافزون بین المللی و گسترش دامنه انقلاب، رژیم عربستان، طرح موسوم به اتحادیه خلیج فارس را در نشست ریاض که در دسامبر 2011 میلادی برگزار شد با هدف جلوگیری از تکرار موج اعتراضات در بحرین در آینده و تضمین کننده قدرت این رژیم برای دخالت در امور کشورهای دیگر عضو شورای همکاری خلیج فارس در صورت ضرورت مطرح کرد، با این حال به جز حکومت بحرین که خود را پس از دخالت آل سعود برای سرکوب انقلاب مردم بحرین، بحرین را شهری سعودی قلمداد می کند، دیگر اعضای شورای همکاری خلیج فارس با این پیشنهاد عربستان موافقت نکرد و تیر سعودی ها عملا به سنگ خورد.

از جمله کشورهایی که به صراحت با طرح عربستان مبنی بر تشکیل اتحادیه خلیج فارس مخالفت کرد، سلطنت نشین عمان بود که یوسف بن علوی وزیر خارجه آن به صراحت هشدار داد در صورتی که تشکیل چنین اتحادیه ای اعلام شود، کشورش از شورای همکاری خارج خواهد شد.

در سال های اخیر برخی کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس بر این باور بوده اند که حمایت آل سعود از گروه های افراطی و تکفیری، تهدیدی برای امنیت ملی اجتماعی و دینی آن ها به شمار می رود. بخش های وسیعی از ملت های عمان، بحرین، کویت و بخش های کوچکی از مردم امارات و قطر از نگاه نهاد دینی سعودی یعنی مذهب جعلی و ساختگی وهابیت، کافر خوانده می شوند.

تناقض دیگر در کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس به مواضع ضد و نقیض آن ها در قبال مسائل منطقه ای برمی گردد، به عنوان مثال قطر در حالی سنگ حمایت از مردم در کشورهای سوریه، لیبی و مصر را به سینه زده و میلیاردها دلار در این زمینه برای رسیدن به اهداف خود هزینه کرده است که در قبال انقلاب مسالمت آمیز مردم بحرین موضع منفی اتخاذ کرد و هیچ گاه خواستار توقف اقدامات سرکوبگرانه در بحرین نشد.
انقلاب مردم بحرین در منطقه ای آغاز شد که از تنش های سیاسی و مذهبی رنج می برد، رژیم های عربی دشمنی و خصومت خود با این  انقلاب را مخفی نکرده و بارها به توطئه چینی علیه آن پرداختند، اما انقلابیون بحرینی معتقد هستند که موفق شده اند انقلابی را آغاز کنند که طولانی ترین انقلاب به شمار می رود و مهمتر از همه ویژگی مسالمت آمیز و صلح جویی مردم بحرین را با وجود تشدید اقدامات سرکوبگرانه آل خلیفه و حامیانش حفظ کرده است، انقلابی که از گرایش های طایفه ای یا مذهبی دور بوده است .

انقلاب بحرین با وجود موج سرکوبگری که جوانان و زنانش در معرض آن قرار دارد و جنایت سلب تابعیت از انقلابیون و اخراج آنها از خانه و کاشانه و میهنشان، توانسته است مرحله خطر را پشت سر گذاشته و به چالش بزرگی برای آل خلیفه تبدیل شود، اکنون در چهارمین سالگرد انقلاب بحرین این حقیقت آشکار شده است که بقای رژیم آل خلیفه به ادامه حضور نظامیان سعودی در خاک بحرین وابسته است و این حقیقتی است که مردم بحرین تلاش می کنند آن را به جهانی ابلاغ کنند که ترجیح داده است در قبال اشغالگری آل سعود سیاست سکوت را در پیش گیرد، در حالی که ماهیت این اشغالگری با آنچه یک ربع قرن پیش در خصوص کویت در جریان حمله ارتش بعثی صدام رخ داد، تفاوتی ندارد.

امروز چهاردهم فوریه 2015 است، روزی که چهار سال از اعتراضات کاملا مسالمت آمیز مردم بحرین می گذرد،‌جنبشی که تنها با هدف اعاده حقوق مشروع و مطالبات برحقی آغاز شده است که چندین دهه است از سوی رژیمی وابسته اقلیت بحرین غصب و سرکوب شده است. قطار انقلاب مردم بحرین در حالی چهار ایستگاه طولانی خود را در مسیری پرپیچ و خم سپری کرده و وارد ایستگاه پنجم در آغاز پنجمین سال خیزش خود می شود که نفاق و ریاکاری مدعیان دفاع از حقوق بشر و آزادی بیش از پیش برای افکارعمومی جهان بر ملا شده است، مدعیانی که به خاطر منافع خود، در طول چهار سال اخیر، چشمان خود را آشکارا به روی اقدامات سرکوبگرانه و بی رحمانه آل خلیفه بسته اند .

با این حال مردم بحرین همچنان با تکیه بر اراده و ایمان و انسجام و همبستگی و اتحاد خود امیدوار هستند با ادامه انقلاب مسالمت آمیز خود بتوانند هر چه زودتر از یوغ استبداد و  دیکتاتوری، اشغالگری، سلطه طلبی و واپس گرایی نجات یافته و کشتی انقلابشان در ساحل آزادی و پیروزی نهایی بر آل خلیفه پهلو بگیرد.

منبع : تسنیم