به گزارش پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"گفتني است در مراسم رونمايي از كتاب «درّ مكنون علامه طباطبايي» (زندگي نامه آيت الله خوشوقت)، كه توسط مؤسسه انتشارات اميركبير چاپ شده است،  شخصيت هاي علمي حوزه نظير آيت الله رضا استادي، امام جمعه قم، حجت الاسلام والمسلمين علي اكبر رشاد، رييس شوراي حوزه هاي علميه استان تهران، حجت الاسلام محمدباقر خسروشاهي، مدير مركز مديريت حوزه هاي علميه استان تهران، حجت الاسلام والمسلمين كاظم صديقي، امام جمعه موقت تهران و حجت الاسلام محسن حبيبي، سرپرست حوزه علميه آيت الله مجتهدي حضور داشته و سخنراني كردند:


بسم الله الرحمن الرحيم

جا دارد كه از خداوند توفيق شكر بخواهم كه ما در زماني هستيم كه آسمان تشيع ستارگان درخشاني دارد اگرچهره هاي پر فروغي همچون آيت الله بهاءالديني، امام خميني(ره) و آيت الله بهجت يكي بعد از ديگري غروب كردند هنوز بقيه السلف چهره هايي كه جلوه غيب و شهودند  و راهي را رفته اند و علاوه بر اصطلاحات و مفاهيم به حقايقي دست يافته اند كه وجودشان براي ما نور است هنوز بهره منديم و اميدواريم خداوند متعال ترحم و كرم كند و اينها را براي ما تا زمان ظهور نگه دارد.

من علامات الفقه العلم و الحلم و الصمت فقيه كسي كه دين فهم است اين سه علامت را دارد، دانش، بردباري و سكوت سه ويژگي فقيه است و در بحران هاي زمانه  بايد به شخصيت هايي كه داراي اين سه ويژگي هستند رجوع كرد.

ما افتخار داريم كه از دوران بچگي به آيت الله خوشوقت ارادت داشتيم و الآن هم روضه خوان ايشا هستيم. سال هاست كه در محضرشان هستيم بايد نشست و درس آموخت در اين فراز و نشيب ها در اين بحران و طوفان ها آن كه كالجبل الراسخ هيچ تكان نمي خورد ثبات ايشان به ما هم ثبات مي دهد.

اين كه انسان بيايد كراماتي در وجود ايشان نقل كند هم زبان ما قاصر است و هم خود ايشان اين آمادگي را ندارند ولي افرادي كه در محضرشان بودند كساني كه مبتلا به دردهايي بودند، خواب ديدند و آمدند خدمت حضرت ايشان كساني كه در قنوت نمازشان چيزهايي مي گفتند و بي آنكه با ايشان مطرح كنند رهنمودهايي گرفتند اين ها هيچ كدام مهم نيست، مهم آن عبوديتي است كه خود ايشان اتقوالله و يعلمكم الله.

الگوگيري از ثبات شخصيتي آيت الله خوشوقت لازم است و سخن گفتن از شخصيت استادي همچون آيت الله خوشوقت دشوار است اما كرامات بسيار نشان از اوج عبوديت بر وجود او دارد.

شاه كليد توفيق هميشگي آيت الله خوشوقت و خودشان از همان طريق از دست اميرالمؤمنين جام گرفتند و نوش جان كردند و فقير شدند و هرچه داشتند و نداشتند همه را از ايشان گرفتند و با قرآن آشنايشان كردند "سفارش به تقوا" است.  همين تقوا نردبان عروج الهي و اكسيري است كه هر كه با آن آشنا شود چشم باطنش گشوده و قادر به سخن گفتن با پيامبر و درك مقام معصومان ميشود.

چند وقت قبل به همراه تعدادي از طلاب به خدمت رهبر معظم انقلاب رسيديم ، حضرت آقا فرمودند تنها به علم و اراده خودتان تكيه نكنيد طوفان ها زياد است و اين طوفان ها گاهي اوقات سخت مي شود و در اين طوفان ها نمي توانيد خود را حفظ كنيد و بايد در اين اوقات خودتان را به كسي و يا جايي وصل كنيد كه شما را حفظ كنند، بعد بنده به حضرت آقا گفتم از چه كسي استفاده كنيم؟ رهبر معظم انقلاب در پاسخ گفتند؛ در طوفان ها خود را به آيت الله خوشوقت وصل كنيد.

خداي متعال، يك نيرويي به ايشان داده كه با اوضاع و اصول آشنا هستند، چه بسا اين از الهامات الهي است و يا دريافتهاي ذهن نوراني و باطن نوراني ايشان است. ايشان در شناخت افراد، پيچ و خمهاي عقيدتي، سياسي و اخلاقي آنها فوق العادگي زيادي دارند.

ايشان در خيلي قبل ها و در دوران جواني شان به عنوان يكي از راه يافتگان به قله هاي كشف و شهود شناخته مي شدند. تمام عظمت حضرت آيت الله خوشوقت  براي دوران جواني شان است. ايشان خيلي اهل سكوت بود و تا مدتها كسي ايشان را نمي شناخت اصلا هيچ بروز و ظهوري نداشت. حالا بعد از انقلاب خون شهدا چه كرد هم امام بعضي اسرار را فاش كرد هم آقاي بهجت شناخته شد و هم ايشان. فالجمله چيزي كه ما از آيت الله خوشوقت اطلاع داريم ايشان فوق آن چيزهايي است كه ما فكر مي كنيم .

اين بزرگوار در بعد نقلي، عقلي، معرفتي، عملي و خودساختگي، برجستگي دارد. در بعد علمي، بحمدالله از درجه ي بالا و والاي فقها و اجتهاد برخوردارند و در بعد عرفان، اخلاق و سير و سلوك، جزء اولين كساني هستند كه مرحوم آيت الله علامه بزرگوار، آيت الله سيدمحمد حسين طباطبايي، صاحب تفسير الميزان را يافتند.

اين بزرگوار و مرحوم آيت الله شيخ علي آقاي پهلواني، قبل از تمام شاگرداني كه در مراحل بعد با مراتب سير باطني و عرفاني مرحوم علامه طباطبايي -ره- آشنا شدند و رسيدن به خدا را در گرو شناخت و معرفت نفس دانستند، ايشان را يافتند. آيت الله خوشوقت، جزء نفرات اول شاگردان علامه هم از حيث زماني و هم از نظر رتبي و كيفيت بودند. ايشان انصافآً نفر اول بودند. مدتهاي مديدي قبل از انقلاب، آيت الله خوشوقت در ميان خواص، به عنوان يك عنصر خودساخته و رهيافته به قله كشف و شهود شناخته شده بود. اما اينجور اشخاص خيلي عمومي نبودند و مردم، آنان را به اين خصوصيتها نمي شناختند. اما بعد از انقلاب كه خون زلال شهيدان، چشمه عرفان را به جوشش و جريان درآورد و حضرت امام راحل (ره) هم گوشه اي از پرده ها را كنار زدند و اين مسائل خصوصي را در ميان عموم هم مطرح كردند، عطش در ميان برخي مردم، خصوصاً گروهي از جوانان پاكدلي كه صفاي باطن داشتند، رو به فزوني گذارد و دنبال چهره ها مي گشتند.

يكي از اين چهر ه هاي ناب آيت الله خوشوقت بود. زماني كه هنوز انقلاب واقع نشده بود، مرحوم آيت الله قدوسي كه يك مدير با كفايت و يك مربي نوراني بودند و با علامه طباطبايي از نزديك ارتباط داشتند، از بين شخصيتهاي موجود در آن زمان نسبت به دو نفر طمع داشتند. در مورد اين دو شخصيت آرزومند بودند و قدمهايي هم برداشتند. يكي آرزو داشتند كه مرحوم آيت الله علامه شهيد مطهري(ره) را از تهران به قم برگردانند تا اين شخصيت علمي و فلسفي در حوزه قم مستقر شوند و كرسي تدريس داشته باشند و به ساختن چهره هاي علمي و شكوفايي استعدادهاي درخشان افراد مستعد بپردازند.

در آن جهت في الجمله، توفيقي پيش آمد و مرحوم شهيد مطهري(ره) بين تهران و قم در تردد بودند و هفته اي يك تا دو روز را براي تفسير اسفار به قم مي آمدند. ديگر از آرزوهاي مرحوم شهيد قدوسي اين بود كه آيت الله خوشوقت را براي تربيت نفوس مستعد و ساختن انسانها در بعد كمال انساني به حوزه ي قم برگردانند كه در اين آروز، عليرغم تلاششان موفق نشدند. آيت الله خوشوقت، عليرغم آنكه اهل سكوت بوده و به انس عمومي چندان تمايل نداشتند، اما با خراباتيهاي زمان خويش؛ با تمام آنهايي كه مردم به صفاي باطن آنها را شناختند و خواص آنها را به نورانيت مي شناسند، با تمام آنها از نزديك انس داشته است و از نزديك «در يك خرابات، مي ها به سر كشيدند» با داشتن اين موقعيت باطني و سير در معرفة النفس و همچنين سير عملي علاوه بر سير علمي؛ آيت الله خوشوقت، در همان زمانها حساسيت خاصي نسبت به دستگاه طاغوت و هم نسبت به كساني كه به هر كيفيتي با دستگاه طاغوت ارتباط داشتند، داشت. هركس در آن زمان با آيت الله خوشوقت ارتباط في الجمله اي داشت، در برابر جريانهاي انحرافي و طاغوتي، شامه حساسي پيدا مي كرد و ظلمت زدايي، انحراف زدايي و دوري از ظلم و ظالم، قطعاً شيوه او قرار مي گرفت. كسي كه در ظاهر فكر مي شد كه اهل سياست نيست؛ معذلك دست پرورده هاي ايشان، همه انقلابي، علاقمند و مجري فرامين امام راحل (ره) بودند.

آيت الله خوشوقت در خفا و گوشه و كنار، تربيت برخي دانشجويان كه در دروس جديد اشكال داشتند و به ايشان برمي خوردند را هم بر عهده مي گرفتند و از كتابهاي حوزوي براي آنها تدريس مي كردند. گروهي از فضلاي قم كه از افراد مفيد و بابركت حوزه علميه هم بودند، به حق عرض مي كنم كه نسبت به آيت الله خوشوقت سرسپرده بودند تا آنجا كه حتي در ابعاد مختلف و جزئيات زندگي خود، با ايشان به عنوان كارشناسي امين، خبره و آگاه مشورت مي كردند.

از عجايب ويژگي آيت الله خوشوقت، اطلاعات وسيع از جريانات مختلف عرفاست. از نوشته هاي آنها و نسبت به اشخاص، سوابق، تفكرات سياسي ونقطه ضعفهاي گذشته آنها اطلاعات بسيار زيادي دارند كه من هيچكس را سراغ ندارم كه اينگونه باشد و در بعد شناخت شخصيتهاي آسمان عرفان، معرفت، اخلاق، علم و فقها، اينقدر اطلاعات داشته باشد. گاهي كه ما در محضرشان بر روي منبر، ذكري از شخصيتها كرديم، قطعه هايي تاريخي نقل كرديم يا از شنيده هاي خودمان از بزرگان، نكته اي را درباره شخصيتي نقل كرديم، پايين كه آمديم، ديديم ايشان مطلب جديدتري دارند، مطالبي مي دانند كه ما آن را نمي دانيم.

 همينطور نسبت به كساني كه در زمان طاغوت بوده اند و به خارج فرار كردند و يا با سوابق منفي بعدها خودشان را در مناصب مختلف نظام نفوذ دادند. نسبت به برخي روحانيون و سوابق فكري آنها كه حالا بعضي از آنها، چهره انقلابي هم پيدا كرده اند و مطرح هم شده اند هم ايشان از قبل با تفكر آنها آشنا بود. ايشان قبل از انقلاب هم رابطه اش را با آنها كه بعد از انقلاب هم به آن وفادار نماندند قطع كرده بود. اين واقعيت، صحت برداشت ايشان از اشخاص در قبل از انقلاب را تأييد مي كرد.اين صحت برداشت ايشان هم ناشي از اين امر است كه ايشان اُذُن خير بودند و از هر گروهي افرادي را به حضور پذيرفته و به سخنان آنان به دقت گوش فرا مي دادند و هم اينكه جزء اشخاصي هستند كه خداي متعال، يك نيرويي به ايشان داده كه با اوضاع و اصول آشنا هستند، چه بسا اين برداشتها از الهامات الهي است و يا دريافتهاي ذهن نوراني و باطن نوراني ايشان است. ايشان در شناخت افراد، پيچ و خمهاي عقيدتي، سياسي و اخلاقي آنها فوق العادگي زيادي دارند. بعد ديگر ايشان، همچنين نظر بديعي است كه نسبت به آيات قرآن دارند. نسبت به ايشان يك عنايت غيبي شده است و بعد از آن تحول قرآني عميقي در وجود ايشان پيدا شده كه يك فهم بديع نسبت به آيات قرآن در وجود ايشان پديدار كرده است.

ايشان توجهشان به اين است كه قرآن در متن زندگي بشر، كارساز و ناظر به جريانات كلي زندگي انسانهاست. از هر آيه اي درسي براي زندگي، قابل فهم براي همه و به صورت خيلي ساده مطرح مي كنند، بي آنكه جنبه هاي انحرافي داشته باشند.

چون بالاخره برخي از اين روشنفكران هم پيدا مي شوند كه چيزهاي جديدي از قرآن مي گويند، ليكن ظلمت در آن هست، ماديت در آن هست، دور كردن از خدا در آن هست. اما آيت الله خوشوقت همان تعبد و ارتباط با خدا را در متن زندگي افراد پياده مي كند. همين طور نسبت به دعاها؛ برداشتهايي بسيار عميق، نوراني و دلنشين نسبت به آنها؛ مانند مناجات شعبانيه، صحيفه نوراني سجاديه و ساير متون دارند. گاهي ما در محضر ايشان كه بوده ايم برداشت هاي ايشان نسبت به حديث معراج پيامبر (ص) را بسيار سازنده، مفيد و نوراني ديده ايم. در كنار همه اين امتيازات، ايشان يك امتياز ديگري دارند و آن اين است كه قبل از انقلاب با پرچمدار انقلاب ما، حضرت آيت الله خامنه اي كه گرايش هاي خاص معنوي با اخلاقيون جامعه و با آنان مراوده و ارتباط داشتند، از قديم الايام (از زمان مدرسه حجتيه) ارتباط داشتند. اين انس و اينكه آقا ايشان را از نزديك ديده بودند، موجب ميشد تا مقام معظم رهبري اعتقادي نسبت به معنويت آيت الله خوشوقت داشته باشند و گهگاهي ديده شده كه ايشان اشخاص را در امور خودسازي و اخلاقي به آيت الله خوشوقت ارجاع داده اند. بحمدالله، ايشان از حسنات زمانه ما هستند، از گنجينه‏هاي زمانه ما هستند، مفيدند، مباركند.