سید بن طاووس نقل فرمود : (زمانی) خلیفه از من خواست که قاضی شوم. من به او گفتم : مدتی است دعوایی بین عقل و هوس من واقع شده و از من قضاوت خواسته اند ، چون نزد من قضاوت خواسته اند، چون نزد من حاضر شدند ، عقل من گفت : من می خواهم تو را به تهمت و لذت های آن ببرم و هوس من گفت : آخرت نسیه است و من می خواهم تو را از لذت های حاضر این دنیا بچشانم ، چون از من حکم خواستند ، روزی به عقل رای داده و روزی به هوس نفس رای دادم. پس این دو هر روز با هم نزاع دارند و مدت پنجاه سال است که هنوز نتوانسته ام دعوای ایندو را تمام کنم . پس کسی که نتوانست یک دعوا را تمام کند، چگونه قدرت دارد در دعوا های مختلف قضاوت نماید. شما کسی را برای قضاوت انتخاب کنید که از دعوای عقل و هوای نفس خود فارغ شده باشد.

ایشان به فرزندان اینچنین توصیه فرمودند : بدان که وقتی خداوند تو را به سن تکلیف می رساند به تو نعمت بزرگی می دهد، نعمتی که می توانی فکر کنی و خودت را بشناسی ، در این صورت خدا را بشناس، پیامبر را بشناس ،امامان را بشناس ، برای این نعمت بزرگ باید خیلی خدا را شکر کنی. روزی که خداوند تو را به سن تکلیف می رساند، برای تو عید بزرگی است. روز تکلیف روزی است که می توانی خداوند بزرگ و مهربان را بشناسی که چگونه جهانی زیبا و پر از نعمت های فراوان خلق نموده است...

در جای دیگری می فرمایند : سحر گاهی در سرداب مقدس بودم ، ناگاه صدای مولایم را شنیدم که برای شیعیان خود دعا می کردند و عرضه می داشتند : «خدایا،شیعیان ما را از شعاع نور ما و بقیه طینت ما خلق کرده ای،آن ها گناهان زیادی با اتکای بر محبت به ما و ولایت ما انجام داده اند، اگر گناهان آن ها گناهی است که در ارتباط با توست از آنها بگذر که ما راضی هستیم. و آنچه از گناهان آنها در ارتباط با خودشان است، خودت بین آنها را اصلاح کن و از خمسی که حق ماست به آنها بده تا راضی شوند و آنها را از آتش جهنم نجات بده و آنها را با دشمنان ما در سخط خود جمع نفرما»

برگرفته از کتاب عنایات حضرت مهدی (عج)

پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"