زمانی شیخ در درگاه شاه عباس حضور داشت، سفیری از روم به حضور رسید و ضمن سخنانش اظهار داشت در دیار روم گروهی از علمای عارف وجود دارند که بر اثر اطلاع از علوم غریبه عملیات محیرالعقولی از آنها صادر می شود و چند نمونه از کارهای آنها را توضح داد و افزود: به طوری که پیداست در میان شما چنین افرادی وجود ندارند، شاه از این سخن سخت غم زده و متاثر شد و پاسخی نداد. شیخ که شاه عباس را در کمال ناراحتی مشاهده کرد فرمود: این سخنانی که سفیر روم بیان کرد شایسته مردان خردمند و با کمال نمی باشد، افراد خردمند وظیفه ای و مردم جادوگر و حقه باز راه دیگری دارند. و همچنان که مشغول سخن بود حاضرین دیدند که  شیخ بهایی بند پابند خود را باز می کرد، این کار در حضور شاه عباس برخلاف ادب بود. طولی نکشید بند از پا گشوده شده و آن را به صورت افعی وحشتناکی درآورده و در حالی که یک طرف آن را به دست خود گرفته بود به جانب سفیر پرتاب کرد. مجلس بهم خورده، حاضران از شدت ترس از مجلس بیرون رفتند، شیخ دوباره افعی را به صورت نخستین درآورده به پای خود پیچید و مجلس به حال اول برگشت، شیخ به شاه گفت به طوری که به اطلاع رسانیدم اینگونه اعمال از نظر مردان بزرگ اعتباری ندارد.

در اواخر عمر روزی با اصحاب خود به قبرستان اصفهان واقع در تخت فولاد برای زیارت اهل قبور رفتند و از اصحاب و همراهان خود جدا شد و بر سر قبری حاضر گشت و با صاحب آن قبر مشغول صحبت شد. و همراهان او صدایی می شنیدند، اما کیفیت گفتگو را نمی فهمیدند چون شیخ بهایی از سر قبر برخاست عبای خود را بر سر انداخت و بدون صحبت به خانه برگشت، دستور داد که در خانه را بستند و به هیچ وجه اجازه ورود نمی داد تا تقریبا هفت هشت روز گذشت تا عالم فانی را وداع کرد.

برگرفته از کتاب داستانهایی از زندگی علما

پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"