قرآن و رمضان

در قرآن کریم،علاوه بر این که انسان هایی به عنوان انسان های ممتاز معرفی شده اند مکان ها  زمان هایی هم به عنوان مکان و زمان برگزیده مطرح گردیده است.

زمان ها که از روز ها و شب ها تشکیل می شوند همه مخلوق خدا و دارای ارزشند اما برخی زمان ها ظرف های خاصی هستند که به خاطر مظروف خویش و اثار مترتب بر آن امتیاز و برتری دارند.از جمله زمان های مقدسی که در قرآن کریم آمده و حتی خداوند از آن ها سوگند یاد کرده صبح گاهان و شب های ده گانه،نزدیکی های سپیده دم،شب با میمنت که در آن قرآن نازل شده،شب قدر که بهتر از هزار ماه است،می باشند.

نکته قابل اهمیت درباره زمان ماه های دوازده گانه این است که خداوند از میان آن ها،فقط ماه رمضان را صریح و به طور مشخص نام برده و سپس احکام آن را نیز بیان کرده است.علت امتیاز این ماه و عظمت آن و صراحت نام آن در قرآن هم،آن طور که از تصریح و تلویح این کتاب بزرگ آسمانی بر می آید،به طور کلی دو موضوع مهم است:

الف)نزول قرآن در این ماه بوده، که در مرحله نخست نبوت و رهبری جامعه را برای بشریت مشخص می کند و سپس با اعلام منشور عمیق و جهانی خود،آیین حیات بخش اسلام را بر اساس هدایت و راهبری معنوی و مادی مطمئن تبیین می گرداند.

ب) وجوب روزه در این ماه تحقق یافته که با تعبیر کتب علیکم الصیام به طور عام مطرح شده و با توجه به سیاق آیه و حدیث و سیره ایاما معدودات در آیه183 سوره بقره روز های مشخص ماه مبارک رمضان است،که همه مسلمانان در سراسر جهان باید در آن روزه دار باشند.

برگرفته از کتاب وقایع رمضان و شهادت علی (علیه السلام)

پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"