به گزارش پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت " شبكه تلويزيوني «اسلام چنل» در ميزگردي با موضوع تاثيرات تحريم ها بر ايران، مهمان چند كارشناس سياسي-دفاعي بود. «اولگا مايت لند» رئيس موسسه دفاع و امنيت در لندن در اين ميزگرد گفت: هيچ مدركي وجود ندارد كه نشان دهد رهبران ايران تحت تاثير تحريم ها از مواضع خود در قبال برنامه هسته اي عقب نشيني كرده اند.
وي در ادامه تاكيد كرد اين تحريم ها علي رغم ادعاي غرب، مردم ايران را نشانه رفته است.
اين كارشناس انگليسي با تاكيد بر لزوم گفتگو با مقامات ايران و ايجاد موقعيتي غيرتهديد آميز گفت؛ «اخيرا معاون وزير خارجه روسيه پيشنهاد كرد كه ايران و آمريكا به شكل مستقيم با هم مذاكره كنند. اين شروع خوبي است و مطمئن هستم كه گفتگوهاي اميداوركننده اي ميان ايران و آمريكا برگزار خواهد شد. اگر به موقعيت تاريخي نگاه كنيم متوجه مي شويم كه ايران كشور بزرگي است و بزرگترين كشور در آن منطقه است و بعد از عربستان ثروتمندترين كشور منطقه محسوب مي شود. ايران خود را با انواع تهديدات هسته اي مواجه مي بيند چه از سوي اسرائيل باشد كه هنوز پيمان ان پي تي را امضا نكرده است چه از سوي پاكستان، هند و روسيه باشد. اين در حالي است كه ايران اين پيمان را امضا كرده است. بنابراين بايد تلاش شود كه يك فضاي كاملا باز براي گفتگوهاي واقعي ايجاد شود. اين گفتگوها تنها نبايد بر اساس اصول و خواسته هاي ما باشد بلكه بايد در چارچوب خواسته هاي ايران هم باشد.»
پرفسور عباس اطاعت پايه گذار كمپين مخالفت با تحريم ها و اقدام نظامي عليه ايران در ادامه اين ميزگرد گفت؛ «نگراني ها درباره برنامه هسته اي ايران صرفا بهانه اي براي تغيير رژيم در ايران است. همان شيوه جنايتكارانه و غيرقانوني كه در جنگ عليه عراق شاهد آن بوديم و در نهايت به تغيير رژيم در اين كشور منجر شد. بنابراين نگراني ها درباره برنامه هسته اي ايران كاملا بي اساس است. در ايران در مخالفت با توليد، ذخيره سازي و بكارگيري نه تنها سلاح هاي اتمي بلكه همه نوع سلاح كشتار جمعي فتوا صادر شده است. زماني كه با حمايت شركت هاي انگليسي، هلندي، آلماني و آمريكايي رژيم صدام سلاح هاي شيميايي عليه مردم ايران بكار مي گرفت ايران در آن زمان توانايي توليد سلاح هاي شيميايي و بيولوژيك را داشت اما براساس فتواي امام خميني (ره) ايران از توليد و بكارگيري اين تسليحات خودداري كرد. بنابراين ما با موضوعي اخلاقي مواجه هستيم. سابقه جمهوري اسلامي ايران نشان مي دهد كه اين كشور با وجود آن كه خود از قربانيان سلاح هاي كشتار جمعي بوده است سلاح هاي كشتار جمعي توليد نمي كند. بنابراين نگراني ها درباره برنامه هسته اي ايران كاملا بي اساس است.»
در ادامه رئيس موسسه دفاع و امنيت از ايران به دليل حمايت از حماس، حزب الله و سوريه انتقاد كرد و افزود؛ اما صرفنظر از اين مسائل اگر از ديدگاه تاريخي به ايران بنگريم متوجه مي شويم اين كشور هرگز كشور ديگري را مورد تعرض قرار نداده و آن را اشغال نكرده است. اما اسرائيل به دفعات چنين اقداماتي را انجام داده است زيرا در مواردي بخش هايي از سوريه، اردن و مصر را اشغال كرده است. مساله مهم ديگر اين است كه صرف دستيابي يك كشور به تسليحات هسته اي تهديد محسوب نمي شود بلكه نوع تعامل آن كشور با تسليحات هسته اي ما را تهديد مي كند. متاسفانه جهان امروز مملو از تسليحات هسته اي است كه نمونه آن كشور پاكستان است كشوري كه از ثبات هم برخوردار نيست. بنابراين فكر مي كنم به جاي تقابل با ايران بايد روابط نزديكي با آن ايجاد كرد.»
پرفسور اطاعت در ادامه اين ميزگرد گفت؛ «البرادعي مدير كل سابق آژانس بين المللي انرژي اتمي به دفعات گفته بود كه اتهامات درباره برنامه هسته اي ايران كاملا بي اساس هستند. مدارك ويكي ليكس نشان مي دهند كه مدير كل جديد آژانس بين المللي انرژي اتمي زماني به اين سمت انتخاب شد كه همبستگي كامل خود را به آمريكا اثبات كرد. بنابراين آن چه كه كشورهاي غربي درباره برنامه هسته اي ايران انجام داده اند اين است كه اين پرونده را كاملا سياسي كرده اند و از مدير كل آژانس هم براي تحقق اين خواسته خود استفاده مي كنند.»
عضو تيم مذاكره كننده آمريكا: بايد غني سازي را پذيرفت
و تحريم ها را لغو كرد
اعتراف به ناكارآمدي تحريم ها به كارشناسان سياسي محدود نشده و حتي عضو تيم آمريكايي گروه 1+5 را نيز مجبور به اعتراف كرده است.
گري سيمور عضو هيئت آمريكايي مذاكره كننده با ايران در گروه 1+5 و مشاور رئيس جمهور آمريكا در امور خلع سلاح و عدم اشاعه، در مقاله اي كه با رويه عمومي وي فاصله قابل توجهي دارد، ضمن تاكيد بر اينكه يك فرصت تاريخي در مذاكرات با ايران شكل گرفته، احتمال داد بتوان با ايران به توافقي رسيد كه هم شامل پذيرش غني سازي در ايران باشد و هم بخشي از تحريم ها طي آن لغو شود.
وي در مقاله خود كه در سايت سي ان ان منتشر شده، مي نويسد؛ « درباره تاثير تحريم ها بايد گفت تحريم ها دو هدف دارند. يكي متقاعد كردن ايران به بازگشت به پاي ميز مذاكره كه اتفاق افتاد و ديگري، دادن برگ برنده اي به طرف تحريم كننده براي اينكه در برابر دريافت امتيازهايي به چانه زني بپردازد. تا اين مقطع زماني، آمريكا تمايلي نداشته است در عوض مصالحه هاي مهم ايران، تحريم ها را به شكلي قابل توجه كاهش دهد. تحريم ها حياتي جداگانه براي خود دارند و به تدريج از لحاظ سياسي نمي توان به آنها دست زد. اگر وضع به اين شكل باشد، دورنمايي براي برگزاري مذاكرات جدي وجود ندارد. كاربرد ديگر تحريم ها، مجازات طرفي است كه شما دوست نداريد و بالقوه آن را وادار به تسليم يا سقوط مي كنيد. تحريم هاي فعلي چنين مسيري را در پيش گرفته اند حتي اگر به ندرت در اين باره به اين صورت صحبت شده باشد.
سابقه تحريم ها در مورد تسليم شدن كامل يا تغيير حكومت، اميدواركننده نيست. در عوض، تحريم ها معمولا به مردم عادي لطمه مي زنند. حملات به رفاه مردم يك كشور مي تواند موجب خشم و خصومت مردم از «دشمن» شود و اين وضع چند نسل ادامه يابد.
درباره اقداماتي كه بايد صورت بگيرد بايد گفت در حالي كه اختلاف هاي ديرينه فراواني وجود دارد، همه طرف ها رئوس كلي راه حل را مي دانند. آنچه وجود ندارد اين اراده سياسي هر دو طرف است كه اكنون لحظه پيش رفتن به طرف توافقي است كه مستلزم مصالحه متقابل است. آمريكا و متحدانش بايد با اندازه اي از غني سازي اورانيوم در داخل ايران موافقت كنند. ايران بايد محدوديت ها بر همه تاسيسات زير بنايي خود را بپذيرد و با بازرسي ها و نظارت هاي سر زده موافقت كند. ايران بايد سابقه برنامه هسته اي خود را مستند كند و غرب نيز بايد تحريم ها را بردارد. همه اين موارد بايد در روندي قدم به قدم و با اجراي پادمان ها و راستي آزمايي ها در هر مرحله اي صورت گيرد.
اين روند آسان نيست. ايراني ها به لجوج بودن شهرت دارند و اغلب، مذاكره كنندگاني هستند كه موجب عصبانيت مي شوند. آمريكا نيز به داشتن صبر و شكيبايي شهرت ندارد و به سبب تلاش براي خرسند كردن همزمان چند طرف ممكن است عملكرد خوبي نداشته باشد.»
سيمور در پايان مقاله خود مذاكره جدي آمريكا با ايران به دور از جنجال هاي تبليغاتي را پيشنهاد مي كند و زمان فعلي را فرصتي مناسب براي آن مي داند و مي نويسد؛ «سابقه روابط آمريكا و ايران، مملو از دشمني بي رحمانه و چند فرصت از دست رفته است. فرصت ها براي دستيابي به پيشرفتي واقعي به ندرت هر يك دهه بوجود مي آيد.»
گزارش 38 مقام آمريكايي
آسياتايمز نيز در مقاله اي تحليلي به قلم جيم لوبه نوشت: بر اساس گزارش جديدي كه به امضاء بيش از 38 تن از تنظيم كنندگان سابق سياست خارجي آمريكا ، افسران نظامي و ديگر كارشناسان مستقل اين كشور رسيده است ، چنانچه آمريكا و متحدان غربي اين كشور براي كاهش تحريم هاي اقتصادي كه طي يك دهه گذشته عليه ايران اعمال شده است آماده نشوند بعيد به نظر مي رسد بتواند با تهران درباره برنامه هسته اي به توافق برسد. در اين گزارش كه تحت عنوان « بررسي مزايا و هزينه هاي تحريم هاي بين المللي عليه ايران » منتشر شده آمده است تحريم هاي اخير نمي تواند به تنهايي منجر به توافقات يا تغييرات در سياست هاي ايران شود.
بر اساس اين گزارش 86 صفحه اي ، چنانچه قرار باشد ايران براي تغيير برنامه هسته اي خود تمايل نشان دهد و در زمينه تاييد و اثبات اين تغييرات همكاري كند در عوض از آمريكا و متحدان اين كشور انتظار دارد كه طرحي را براي كاهش برخي تحريم ها پيشنهاد كنند. در اين گزارش با تاكيد بر اينكه در صورت فقدان پاسخي مثبت و سنجيده از سوي غرب ، مقامات ايران انگيزه چنداني براي پيشبرد گفتگوها نخواهند داشت آمده است دولت باراك اوباما رئيس جمهور آمريكا بايد برنامه اي را آماده كند كه در آن چگونگي اقدام واشنگتن براي كاهش تحريم ها در مقابل همكاري ايران مشخص شده است.
در اين گزارش آمده است نه آمريكا و نه شوراي امنيت سازمان ملل تاكنون معيارهاي معيني را كه ايران براي لغو تحريم ها بايد به آنها عمل كند مشخص نكرده اند. علاوه بر اين در اين گزارش آمده است : « تحريم ها به تنهايي يك سياست نيستند و كارايي آنها نه تنها به خود تحريم ها بلكه راهبرد گفتگوها و مذاكرات مرتبط با آنها نيز بستگي دارد. »
در اين گزارش ابراز ترديد شده است كه تحريم هاي شديد كنوني بيشتر از تحريم هاي گذشته تاثيري چشمگير بر تصميم گيري مقامات ايران داشته باشد. از سوي ديگر در ارتباط با هزينه هاي اين تحريم ها به تنش هاي ميان آمريكا ، روسيه، چين ، هند ، تركيه و كره جنوبي در ميان ديگر كشورها اشاره شده است كه براي همگام شدن با تحريم هاي جامع و فزاينده آمريكا تحت فشار قرار گرفته اند.
آنچه كارشناسان غربي را نسبت به اتخاذ اين رويكرد مجاب مي كند، اخباري است كه كم و بيش هر روزه از بي تاثير بودن تحريم ها عليه ايران منتشر مي شود. ابتداي همين هفته وزارت خارجه آمريكا با انتشار بيانيه اي اعلام كرد چين، هند، مالزي، كره جنوبي، سنگاپور، آفريقاي جنوبي، سريلانكا، تركيه و تايوان به مدت 6 ماه ديگر از تحريم نفتي ايران معاف مي شوند. اين دومين باري است كه اين كشورها از تحريم نفتي ايران معاف مي شوند.
در همين روز اداره حسابرسي دولت آمريكا هم اعلام كرد كه دست كم 7 شركت از چين، هند، كره جنوبي و آفريقاي جنوبي هم چنان به سرمايه گذاري در بخش هاي نفت و گاز ايران در سال 2012 ادامه داده اند.
منابع عربي در تحليل اين عقب نشيني هاي واشنگتن نوشتند؛ گفتگوهاي ديپلماتيك بين دولت آمريكا با اين كشورها (كشورهاي معاف شده از تحريم) نتيجه اي ندارد، زيرا اين كشورها توانايي مشاركت در اعمال اين تحريمها بر ايران را ندارند. چين، ژاپن و هند از جمله بزرگترين مشتريان نفت ايران هستند و چهل درصد صادرات نفت خام اين كشور براي آنها ارسال مي شود.
كره جنوبي پنجمين واردكننده بزرگ نفت در جهان ده درصد از نياز نفتي خود را از ايران وارد مي كند. تركيه هم تا حد زيادي به واردات نفت از ايران وابسته است. سريلانكا هم بيشترين وابستگي را به واردات نفتي از ايران دارد و همه واردات نفتي آن از ايران است. گفتني است بر اساس ارزيابي ها ذخاير نفتي ايران حدود صد و سي و هفت ميليارد بشكه است كه نه و سه دهم درصد از ذخاير جهاني نفت را تشكيل مي دهد. به همين علت كاهش خريد نفت از ايران غيرممكن است.
مجموع اين اخبار و تحليل ها نشان مي دهد -رونده هسته اي ايران براي غرب تنها بهانه اي بيش نيست. شاهد اين مدعا نيز سخنان مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي در جلسه پرسش و پاسخ در شوراي روابط خارجي آمريكاست.
آمانو گفت؛ «مسئله هسته اي ايران در اولويت دستور كاري است. من اوضاع را دقيقا ارزيابي كردم و سپس موضوعاتي را كه بايد با ايران مطرح كرد مشخص كرده ام. اكنون شرايط و مواردي كه بايد به آنها پرداخته شود مشخص اند و ما مي خواهيم با مذاكره موضوع را حل كنيم. من اميدوارم اين مسئله از طريق ديپلماتيك حل شود. ما در گزارشات خودمان هيچوقت نگفتيم كه ايران سلاح هسته اي دارد. ما نگفتيم كه ايران قصد دارد سلاح هسته اي توليد كند. اما گفتيم طبق اطلاعات، ايران مشغول فعاليت هايي است!»
 

انتهای خبر/

کیهان