به گزارش پایگاه اطلاع رسانی" بسیج پیشکسوتان جهاد و شهادت"انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر در خرداد سال 92 از بیشتر جهات، تعیین‌کننده سرنوشت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و .. کشور در دهه چهارم انقلاب اسلامی است.

در این انتخابات تکلیف قوه مجریه و ریاست آن به عنوان دومین مقام اجرایی کشور روشن خواهد شد که به دلیل پایان دو دوره ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد عملاً می‌تواند تعیین کننده ریاست جمهوری یازدهم و دوازدهم باشد.

 دهه نود نیز به عنوان دهه چهارم انقلاب از اهمیت اساسی برای نظام جمهوری اسلامی ایران برخوردار است و شرایط بین‌المللی و داخلی کشور و پیچ حساس تاریخی موجود عملکرد دولت آینده را از اهمیتی بسزا برخودار می کند.

*اقتصادی با طعم لیبرالی

بررسی رویکردهای دولت‌های گذشته اعم از دولت سازندگی، دولت اصلاحات و دولت محمود احمدی‌نژاد نشان می‌دهد که اغلب آنها فاقد یک رویکرد جامع در تمامی حوزه‌های اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی بوده‌اند.

دولت سازندگی که با خسارت‌های فراوان جنگ روبرو بود به منظور سازندگی هرچه سریعتر کشور و همچنین به چرخش درآوردن جریان سرمایه، اقدام به آزادسازی اقتصاد کشور کرد.

استفاده وسیع از وام‌های خارجی، برداشته شدن کنترل دولتی از قیمت‌ها و همچنین در پیش گرفتن آزادسازی نرخ ارز از ویژگی‌های مهم این دوره بود.

چنین سیاستی گرچه به یک دوره رشد اقتصادی انجامید اما در نهایت با به وجود آمدن بحران ارزی در سال 1374 و ناتوانی در پرداخت برخی بدهی‌های خارجی باعث به وجود آمدن یک شوک تورمی سنگین به اقتصاد کشور شد.

از سوی دیگر عدم توجه به توسعه زمینه‌های فرهنگی در دولت نه تنها سبب بی‌اعتمادی به برخی از شعارهای فرهنگی انقلاب منجر شد بلکه عملاً زمینه‌ تحولات دوره اصلاحات را فراهم آورد که گاه زاویه‌ای 180 درجه ای با تمام آرمان‌های نظام اسلامی داشت.

*اصلاحات و غفلت از اقتصاد

در دوره اصلاحات تأکید بر ایجاد فضای باز سیاسی و توسعه فرهنگی و غفلت از توجه به لایه‌های محروم جامعه و همچنین اقتصاد کشور بار دیگر آسیب‌هایی را با خود به همراه آورد. این در حالی بود که پایه‌های فکری چنین حرکتی با اصول و چارچوب‌های اسلامی نظام در تعارض بود و همین مسئله منجر به واکنش جامعه و ایجاد تنش در سطح کشور می‌شد.

*احمدی نژاد و فرهنگ

اتخاذ چنین رویکردی از سوی دولت اصلاحات سبب شد تا دولت محمود احمدی‌نژاد با شعار عدالت در سال 1384 به قدرت برسد.

شاید بتوان مهمترین رویکردهای دولت‌های نهم و دهم را در این حوزه بحث هدفمندی یارانه ها و همچنین سفرهای استانی هیئت دولت عنوان کرد.

در این دوره، دولت تلاش فراوانی برای توجه به مناطق محروم و کمتر برخوردار کشور نشان داد که عملاً به حذف برخی از محرومیت‌های اجتماعی در سطح کشور انجامید گرچه بازهم دولت احمدی نژاد نیز در برخی حوزه ها همچون فرهنگ خود را باری به هرجهت نشان داد.

حال در آستانه پایان دهمین دولت و انتخابات ریاست جمهوری یازدهم این سؤال مطرح است که آیا تکرار مکرر رویکردهای دولت‌های گذشته که اغلب با بی‌توجهی به برخی حوزه‌ها همراه بود، به صلاح جامعه و کشور است یا نه.

*نه شرقی، نه غربی

نظام جمهوری اسلامی ایران افق چشم‌انداز خود را بر اساس سیاست‌هایی که از سوی مقام معظم رهبری ابلاغ شده است، تدوین می‌کند. گرچه این چشم‌انداز به طور صریح در سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری توصیف شده است اما نکته مهمتر در این باره الگوی مورد استفاده برای تحقق آن  است.

در این میان نکته واضح عدم کارایی مدل‌های غربی و شرقی برای توسعه کشور بوده است.

*یکی در زباله دان تاریخ و دیگری در آستانه فروپاشی

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و بلوک کمونیست، عملاً شکست سیاست‌هایی متمرکز و دولتی، آشکار و عیان شد و الگوی سوسیالیستی عملاً برای همیشه به بایگانی تاریخ پیوست.

از سوی دیگر نظام سرمایه‌داری غربی با مشکلات فراوانی در درون خود روبرو است که آن را تا پرتگاه کشانده است.

بحران اقتصادی که از سال 2008 و با فروپاشی مؤسسه لیمن برادرز آغاز شد عملاً تمام اروپا و اقتصاد غرب را درگیر خود کرده است؛ حتی با وجود اهمیت میلیتاریسم در حوزه سیاست‌مداری غرب، کمبود بودجه سبب کاهش چشمگیر در بودجه نظامی کشورهایی همچون ایالت متحده آمریکا شده است. بنابراین در کنار عدم کارایی مدل‌های غربی با جامعه امروز ایرانی، شکست چنین سیاست‌هایی در کشورهای زادگاه این نظریه کاملاً مشخص شده است.

*راهبردی برای یک انتخابات

در این میان این سؤال مطرح است که راهبرد مهم برای توسعه و پیشرفت کشور باید از کجا و به چه طریقی تدوین شود.

مقام معظم رهبری در سخنرانی های گوناگون خود راهبرد پیشرفت و عدالت را به عنوان مهمترین راهبرد کشور در دهه چهارم انقلاب مطرح کردند.

الگویی که در قلب خود نیازمند یک طراحی جامع و کامل برای ایجاد جامعه‌ای نمونه براساس راهبرد الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت است. نکته‌ای که در دیدار روز دوشنبه اعضای شورای عالی مرکز طراحی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و اندیشکده‌های مرتبط با آن مطرح شد. اما سؤال اصلی اینجاست که جایگاه چنین الگویی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 در کجا قرار دارد.

*گفتمان سازی انتخاباتی، اولین قدم برای اجرایی کردن یک الگو 

به طور حتم کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری سال 92 نیاز به یک گفتمان دقیق برای مطرح کردن خواسته‌های جامعه دارند و در این میان یک طرح دقیق و همه جانبه برای پیشبرد کشور در 8 سال آینده ضرورتی انکارناپذیر است.

در این میان بی‌تردید نگاه اصلی کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری باید به الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت باشد؛ نکته‌ایی که مقام معظم رهبری بر آن تأکید داشته اند و لازمه تحقق چنین رویکردی را پیشرفت و رسوخ آن در میان نخبگان و گفتمان‌سازی آن در جامعه عنوان کردند.

به طور حتم انتخابات ریاست جمهوری سال 92 فرصتی طلایی برای توجه به این نکته مهم است.

*یک الگو، چند شعار

بهره‌برداری کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری از این الگو برای ارائه شعارهای انتخاباتی می‌تواند دقیقاً سخنان مقام معظم رهبری را در زمینه اجرایی شدن الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت تحقق بخشد.

ایشان در بخش دیگری از سخنان خود در این جلسه گفتمان‌سازی و بهره‌گیری از دیدگاه‌های نخبگان و صاحب‌نظران را ضرورت تدوین الگویی مستحکم و ارزشمند در این باره ذکر کرده اند.

حال در این میان وظیفه کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری است که چنین مسئله مهمی را مورد توجه خود قرار دهند.

*تضمینی برای حرکت در ریل اصلی

استفاده از چنین رویکردی در انتخابات ریاست جمهوری سال 92 نه تنها سبب نهادینه سازی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت در جامعه می‌شود بلکه در دهه چهارم انقلاب می‌تواند تضمین‌کننده حرکت کشور در مسیر ریل انقلاب باشد.

طبیعی است که استفاده از ظرفیت‌های جوانان، پرهیز از هرگونه شتاب‌زدگی، استفاده از تجربیات جدید سبب می شود تا موتور حرکت چنین الگویی هیچگاه خاموش نشود و به همین جهت است که طبق توصیه صریح مقام معظم رهبری، توجه به مبانی اسلامی ایرانی در این مسیر، بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر می رسد.

*یادداشت از مهدی پورصفا

انتهای پیام

منبع:فارس