بسیج پیشکسوتان : روز اول فروردین امسال در حالی که در آرامش و امنیت مشغول تبریک و شادباش عید به یکدیگر بودیم یکی دیگر از اسوه های صبر و مقاومت ایران یعنی مرحومه زینالی که همسر شهید حاج بابا ولی زاده و مادر ۳ شهید (امیر، اصغر و اکبر ولی زاده) بود به لقای همسر و فرزندان شهیدش پیوست.شادباش های نوروزی اما آنقدر ما و رسانه هایمان را مشغول خود ساخته بود که متاسفانه تعداد کمی در بدرقه این ام الشهدین حاضر شدند.یکی از کاربران الف در یادداشتی به این موضوع پرداخته است:
ملائک و شهدا صدها و بلکه هزاران برابر تشییع کنندگان بودند ... 
صبح دوم فروردین به طور اتفاقی در یکی از سایت ها خبر فوت مرحومه زینالی در صبح روز اول فروردین را دیدم. اول تصور کردم که ایشان همسر و مادر یک شهید بوده اند ولی وقتی متن خبر را خواندم متوجه شدم که ایشان علاوه بر همسر، ۳ پسرشان را نیز نقدیم اسلام کرده اند. خجالت کشیدم در خانه بمانم و در تشییع چنین شیرزنی از تبار زینب شرکت نکنم. در خبر بود که تشییع ساعت ۹ صبح از مقابل بیمارستان شهید مصطفی خمینی در خیابان فلسطین انجام می شود.
به موقع خودم را به بیمارستان رساندم. جمعیتی از بستگان و خانواده آن مرحومه حضور داشتند. بعد از دقایقی جنازه از بیمارستان خارج و تشییع شروع شد. تصور اینکه زنی همسر و بعد سه فرزندش را یکی یکی به قربانگاه فرستاده باشد سخت است. همه اش فکر می کنم که در این کشور چه گذشته که این حماسه های تاریخی خلق شده است. چشمان ما روسیاهان بسته است ولی اگر اهل نظر بودند افواج ملائکه و صدیقین را که برای استقبال از مرحومه زینالی آمده بودند می دیدند ... تشییع پس از طی مسافتی در مقابل مسجد امام صادق علیه السلام در میدان فلسطین پایان یافت.
به همراه یکی از دوستان به سمت بهشت زهرا رفتم. امید داشتم که اگر مردم به دلیل بی توجهی صدا و سیما متوجه نشده اند حداقل برخی از مسوولین برای پاسداشت این اسوه صبر و بردباری در بهشت زهرا حاضر باشند. محل دفن قطعه ۲۵ ردیف ۷ شماره ۱ بود. خوشبختانه سازمان بهشت زهرا بنر بزرگی برای تسلیت در نزدیک قبر نصب کرده بود و البته خبری از مسوولین چه لشگری و چه کشوری نبود! یک دوربین و خبرنگاری از واحد مرکزی خبر هم برای ثبت این لحظه تاریخی حاضر بودند.
تشییع عجیبی بود. مزار شوهر و پسران مرحومه زینالی هم در همان نزدیکی بود. جمعیت به کنار قبر این شیران خفته می رفتند و فاتحه می خواندند و لقای مادرشان را به آنها تبریک می گفتند. نام اصغر و اکبر انسان را به یاد کربلا و شهدای اباعبدالله می انداخت. یک مداح به آذری و دیگری به فارسی برای مادر روضه می خواندند و جمعیت می گریستند. تشییع بی نظیری بود.
اگر اطلاع رسانی می شد هزاران نفر به بدرقه می آمدند. چرا صدا و سیما در شب قبل در کنار ترانه ها و ... یک بار این خبر را زیرنویس نکرد؟ آیا مسوولین صدا و سیما شاهد نیستند که بسیاری از مردم ما لحظه تحویل سال را در گلزار شهدا و دوکوهه و شلمچه می گذرانند؟ آیا چنین مردمی حق مطلع شدن از چنین موضوعی را ندارند؟ آیا تشییع جنازه چنین اسطوره ای به اندازه مسائل خصوصی ورزشکاران و هنرمندان عزیز ما که خود را وامدار خون شهدا می دانند اهمیت ندارد؟ جای تاسف است که بنیاد شهید توان اطلاع رسانی به خانواده های شهدا و ایثارگران در چنین مواقعی ندارد. چرا در میان این همه اس ام اس های دولتی که فرستاده می شود یکی خبر تشییع جنازه مادر یا پدر شهدا نیست؟ رئیس و معاونین بنیاد شهید در تشییع جنازه چند مادر و پدر شهید که این روزها فراوانند حاضر شده اند؟
بگذریم، امیدوارم خاطرات این مادر ثبت شده باشد و داستان زندگی و رشادت این زن و همسر و فرزندان غیورش منتشر شود تا این حماسه ها ماندگار شود. بی جهت نیست که مقام معظم رهبری فرمودند که «این جنگ آن‏قدر حرف گفتنى دارد كه اگر دهها سال هنرمندان ما و افراد خوش‌ذوق و با ابتكار بنشینند و در جزء جزء آن كار كنند، باز هم حرف‌هاى گفتنى خواهند داشت».
مراسم ختم این مرحومه روز شنبه ۵ فروردین ساعت ۵:۳۰ بعد از ظهر در مسجد حضرت امیر در خیابان امیر آباد تهران خواهد بود.

منبع:الف